Nereye gidiyoruz yazı serisi (2)

Türkiye kararlı politikalar izlerse büyük bir aktör olabilir

Örneğin doğalgaz ve petrol sıkıntısı çeken Avrupa ile enerji kaynakları açısından zengin olan Orta Asya arasında köprü görevi yapabilir. Kararsız politikalarla oyalandıkça Türkiye kaybeder. Türkiye'nin AB'ye girmesi de Asya ve Avrupa arasındaki güç dengesini Avrupa lehine çevirebilir. Dengeler değişir AB zaten Türkiye'ye az bile olsa bir ışık yakıyorsa, Rusya'ya göz kırpıyorsa, Asya ekonomisinin sessiz ve derinden büyümesinden çekindiği içindir. Aynı zamanda Avrupa, Türkiye'nin Asya ve Rusya ile birlikte bölgede yeni bir güç oluşturmasından korkuyor ve bu nedenle oyalama taktiği uyguluyor. Ne içine almak istiyor, ne de başka mecralara kaymasını; dayatmalarını yapıp oyalama taktiği güdüyor. Sizi Asya'dan koparmak ve gelecekte oluşacak olan bir gücü (İslam Birliğini) şimdiden parçalamak istiyorlar.

Prof. Dr. Matthias Finger; Özelleştirmenin Türkiye'nin geleceği için bir tehlike oluşturacağını, toprak bütünlüğümüzün tehlikeye gireceğini belirterek, Türkiye'nin AB'ye girme çabalarının boşuna olduğunu ifade etti. Fınger, AB'nin de kendi değerleri ile birlikte Hıristiyan geleneklerinin olduğuna değinerek Müslüman bir ülke olarak asla Türkiye'yi aralarına almayacaklarını söyledi.

Öncelikle stratejik yönden önem taşıyan, haberleşme, su, elektrik, rafineri, gibi kurumlar özelleştirilmemeli, özelleştirilecekse bile bazı kriterler göz önünde bulundurularak özelleştirilmelidir. Mesela özelleştirme yapıldıktan sonra bir rekabet ortamı doğacak mı ve rekabet oranı ne olacak? Özelleştirmenin bir limitinin olması gerekir. Hizmetin devamlılığı bakımından bazı kurumların kamunun elinde kalması gerekir. Devlet, bu hizmetlerin garantörüdür.

Stratejik öneme sahip, elektrik, doğalgaz, haberleşme, su gibi kurumlarına başkalarını ortak yapabilir, ancak tamamen elden çıkarılması durumunda kontrol elden kaçar. Bazı kurumların özelleştirilmesi boyunduruk altına girmek olur ki, bunun sonucu kimliğinizin kaybedilmesine kadar varabilir.

Doğal ve tabii kaynakların hiç bir zaman özelleştirilmemesi gerekir. Bunlar o ülkenin, o vatanın insanlarının malıdırlar. Bu kaynakları yabancı birine sattığınızda bunu nasıl kullanacağını kontrol altına alamayabilirsiniz Bu da ülkenizin ekonomik açıdan güç kaybetmesine, yıpranmasına neden olabilir.

Burada Rusya örneğini vermek istiyorum. Rusya hiç bir kurumunu özelleştirmeye yanaşmıyor. Bunları uluslararası platformda bir silah olarak kullanıyor. Mesela Moskova geçtiğimiz günlerde doğalgaz vanasını kapatınca Avrupa ile kriz yaşandı. Neden? Çünkü güç Rusya'nın elindeydi. Rusya kendi kuralını koymuştu. Ve biliyorlardı ki doğalgazı özelleştirdiklerinde Rusya'nın gücü de elinden alınmış olacaktı.

Diğer bir tehlikede şudur ki; böyle bir stratejik önem taşıyan kurum özelleştirildiğinde bunu satın alan şirket istediği fiyatı koyar. Ve devlete şantaj yapabilir. 'Ben bunu işlettiğim için istediğim fiyatı koyarım' diyebilir. Bu da bir yabancı şirketin boyunduruğu altına girmekten başka bir şey değildir. Bu stratejik kurumların üzerinde bir yetkiniz ve gücünüz kalmadığında, pek bir şeyiniz de kalmamış demektir.

Özelleştirme ancak %20 civarında olmalıdır. Arjantin gibi aynı durum yaşanır.

TÜRKİYENİN DIŞ BORCU

Ancak şu anda Türkiye'nin 700 Milyar dolar borcu bulunmaktadır. Türkiye'nin bu durumda geleceği ne olur?

Bir devlet ne kadar borçlanırsa o kadar çok şantaj hedefi haline gelir. Devlete söz geçirebilmek için bazı özel kanunlar çıkartılır ve bazı kişilere tavizler verilir. Borcunuza karşılık doğal kaynaklarınızın satılması istenir. Çünkü burada önemli olan zaten bu doğal kaynaklardır. Suyunuz ve petrolünüz ön plana çıkar.

Bir devleti zaten ayakta tutan bunlardır. Türkiye'nin AB'ye değil, AB’nin Türkiye'ye ihtiyacı var. Türkiye'ye AB yolunda sürekli bir takım dayatmalar yapılmaktadır. Ancak son zamanlarda AB'nin de kendi arasında sorunlar yaşadığını görüyoruz.