Gözlerim ufuklarda seni beklerim Ey Nebi,
Yanan yüreğime derman olur musun Efendim,
Bir sevda halesiyle yanıp tutuşur ciğerim,
Bilmem mukaddes davana nasıl hizmet ederim?

Gökleri tutan çağrını iletsem insanlığa,
Bin feryâd ile çağırsam şu ölümsüz davana,
Yanık yürekli âşıklar katılsa saflarıma,
Bir ordu misali dolsam gönül ufuklarına…

Dünleri taşısam Altın Neslinden yarınlara,
Kavuşsa gönüller artık yemyeşil baharlara,
Çatlayan toprakları birleştirse o rahmetin,
Dökülse gözyaşları da sevişse ümmetlerin…

Ya Nebî, ya Rasül, anlatamıyorum derdimi,
Muştular sunan o hayat iksîri davetini,
Geceni gündüzüne katmıştın da çilelerle,
Rabbine olan çağrını iletmiştin bizlere…

Şimdi koşuşsun insanlık rahmet deryalarına,
Sarılsın bıraktığın hayat rehberi Kur’an’a,
Dökülsün tane tane günah kiri insanlığın,
Kadr-ü kıymeti bilinsin artık şu insanlığın…

Şimdi ağlıyor gözlerim, yanıyor bağrım, özüm,
Var mıdır acep sana varıp bakacak bir yüzüm,
Hani Benim Sünnetim, onu ne yaptınız dersen,
Acep ne olabilir söyleyecek bir çift sözüm…

Haykırdım insanlığa durmayıp o hakikatten,
Kulak vermedi niceleri şu ümmetinden,
Şikâyet mi olur böyle sana Ya Rasülallah,
Nasıl ulaşsın ki bizlere bu hal ile felâh!
                        22.04.2012
www.muzafferdereli.com
[email protected]