Hamd alemlerin Rabbine, salât ve selâm Peygamber Efendimiz Muhammed Mustafa’nın (s.a.v) âline ve ashâbına olsun.

Alemlere rahmet olarak gönderilen, kainatın en şerefli varlığı hayatıyla bizlere örnek olmalıdır.

Allah Teala (c.c) inanan insanlara “Müminler ancak kardeştirler, öyleyse iki kardeşinizin arasını düzeltin, Allah’a itaatsizlikten sakının ki rahmetine mazhar olasınız.” buyurmuştur. (Hucurât/10)

Haydi şimdi düşünelim. Kardeşimiz zulümle karşı karşıya. Ondan güçlü birisi sadece güçlü olduğu için kardeşimize zulmetme hakkını kendisinde görüyor. Gücünüz yettiği zaman o zalime haddini bildirirsiniz ve o zulmü bizzat elinizle düzeltmiş olursunuz. Gücünüz yetmediği zaman da Abisi, kardeşi olarak bu zulmü durdurmak için ya da kardeşi zarar görmesin diyerek kendinizi onun önüne atmaz mısınız? Atarsınız. Kardeş olmak bu değil midir zaten? Hepimizde eksiklikler noksanlıklar var. Kamil varlıklar değiliz. Kardeş olmak bu eksiklikleri tamamlamaya çalışmak değil midir?

Dünya üzerinde yaşayan 1.5 milyarlık müslüman nüfusu var. Kardeş olamıyoruz.

Kardeş olamadığımız için de Müslüman coğrafyalarından kan eksik olmuyor.

Kan emiciler, kandan beslenen zevatlar bu birlikteliğin onlar için ne kadar büyük bir tehlike olduğunu bildiği için nifak tohumları ekiyorlar toplumlara. Milliyeti, dili, rengi ve mezhebi vb. şeylerle müslümanları ayırıp parçalamış olduğu bu toplumu ufak lokma haline getirerek yutuyor.

Dünya nüfusunun 1/4 üne sahip olan Müslümanlar İstanbul ilimizin nüfusu kadar olan İsrail’e karşı hiçbir şey yapamıyor.

Böyle bir saçmalık olabilir mi Allah aşkına? Neyi paylaşamıyoruz, bizim derdimiz ne? Allah Teâlâ’nın buyruğuna mı karşı geliyoruz?

Avrupa birliği gibi bir oluşum var, bu adamlar nasıl birlikte olabiliyorlar? Bundan yüzyıl önce içlerinde derin çatışmalar ve savaşlar vardı. Bu milletleri menfaatleri bir araya getirirken kardeşler neden bir araya gelemiyor, neyi çözemiyor ve neyi paylaşamıyor anlamış değilim.

Bizler kardeşiz, hata edebiliriz ama kardeşimizden vazgeçemeyiz.

Gününüz bereketli olsun.