Beni Peygamberime benzet Allah'ım!
O'nun ahlâkı ne güzeldi,
Mübarek yüzü hep güleçti,
Tebessüm ederdi insanlara,
Musafaha ederdi karşılaşınca,
Hal hatır sorardı onlara…
Derdi varsa dinlerdi,
Sabır dilerdi onlara.
Sevinci varsa paylaşırdı,
Asla haset etmezdi,
Tebrik ederdi onları,
Sohbet ederdi onlarla,
Konuşurken bal akardı ağzından.
Yavaş yavaş konuşurdu,
Tane tane çıkardı kelimeler lisanından…
İnciler gibi dökülürdü her biri,
Herkesin anlayacağı şekilde konuşur, lafı uzatmazdı,
İnsanı usandırmazdı.
"Daha konuşsa" derdi dinleyen,
Tadında bırakırdı her şeyi.
Ağlardı bazen;
Bir garip görünce,
Bir acıya şahit olunca,
Ya da bir ızdırabı dinleyince.
Hemen yapardı gerekeni,
Yardımsa yardımı,
Dua ise duayı…
***
Beni Peygamberime benzet Allah'ım!
Ne güzeldi O'nun ahlakı…
Tebessüm ederdi daim,
Hiç kızmazdı kimseye,
Senin içinse o başkaydı.
Tevazu idi onun işi,
O da koyunlar gütmüştü.
Evinin işlerini görür,
Eşlerine yardım ederdi.
Bir çocuk tutsa elinden,
Ayırmazdı yanından,
Dinlerdi onu gönülden,
Gönül alırdı derinden.
Bir adam çıkıp gelse mescide,
Kusuru olsa edebde görgüde,
Sabırla dinlerdi sualini,
Güzelce verirdi cevabını,
Gazaplanan sahabilerine,
Sabır dilerdi hemence…
* * *
Beni Peygamberime benzet Allah'ım!
Senin için ağlardı O,
Gözyaşları çağlardı O'nun,
Gazabından rahmetine,
Azabından affına sığınırdı.
Geceleri uzunca,
Kıyamda durur,
Ayakları şişerdi.
Rahmetini umar,
Mağfiretini dilerdi.
"Şükredici bir kul"
"Olmayayım mı" derdi.
En çok çırpınışları,
Ümmetine idi.
Asılırdı adeta,
Onların eteklerinden,
Ateşe düşmesinler diye.
Bunun içindi gayretleri,
O idi en güzel Hidayet Rehberi.
Şefkat ve merhamet doluydu.
Bunun içindi ki;
Kendisini taşlayanların,
Hidayetine dua ederdi.
Onların helâkı için gelen meleğe,
"Rahmet Peygamberi" olduğunu söylerdi.
***
Beni Peygamberime benzet Allah'ım!
Rızanı en önde tutardı O…
Senin için kınanmaya,
Hiç aldırış etmezdi.
Dünyaya ve dünyalığa,
Asla sevgi beslemezdi.
Senin sevgindi O'nun işi,
Senin muhabbetindi O'nun derdi.
Seni sevenleri çok severdi,
Onlar da O'nun yoluna,
Canlarını verirlerdi.
Gözlerinin içine bakar dururlar,
Emrine daim amade olurlardı.
Başlarında kuşlar varmışçasına,
O'nu dinlerlerdi.
O'nu görmeden,
Sükûna ermezlerdi.
Çünkü O insanlığın,
En güzeliydi.
En şefkatlisi,
En merhametlisi,
Dostların zirvesiydi.
***
Beni Peygamberime benzet Allah'ım!
O'nu sevdir, O'nunla sevindir,
O'na uymakla yüzüm güldür.
Senin sevgine ulaşmak da,
Ancak bununla mümkündür.