Ağlar Yakup ağlar…

Sevgili çocuklar,

Yakup Peygamberin oğlu Yusuf’un, kendi ağabeyleri tarafından kaybedilişine uzun süre üzülen ve ağlıyordu. Bunun üstüne bir de Bünyamin Mısır’da tutuklanınca iki üzüntüye dayanamamış ve gözlerine ak düşerek kör olmuş.

Bir şairimiz bu konuyu şiir halinde “Güftesini yazmış”, bir müzikçi de “Bestesini yapmış.” Ve olmuş güzel bir ilahi…

Bu ilahiyi size aşağıda veriyorum. Bunu okursunuz hatta ezberlersiniz. Daha sonra yapılan her dernek ve vakıf toplantıda okursunuz.

Şiirin altında size bir de internet “ling adresi” veriyorum. Bu adrese internet ortamında tıklarsanız, güzel ilahiler okuyan “Emin Ay’ın bu ilahiyi makamında nasıl okuduğunu” da görür ve zevkle dinlemiş olursunuz.

Eğer internet ortamında ilahiyi açamıyorsanız, bilgisayar kullanan bir büyüğünüzden yardım alırsınız. Tamam mı?

Dinledikten sonra benim e-posta adresime duygularınızı yazarsanız ben de uygun olan yazılarınızı bu köşemde yayınlarım.

Ağlar Yakup Ağlar Yusuf’um Diye

Yıllarca Mevla’ya yalvardı durdu
Esen rüzgârlardan Yusuf’u sordu.
“Yusuf’um Yusuf’um nerde ?” diyordu
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu…

Ben bir Yakup idim kendi halimde,
Mevla’nın ismi vardır benim dilimde,
Yitirdim Yusuf'u Kenan elinde,
Ağlar Yakup ağlar Yusuf'um diye…

Yusuf'un gömleğini al kan ettiler,

Kurtlar yemiş diye bühtan ettiler,

Yusuf'u götürüp bilmem nettiler,
Ağlar Yakup ağlar Yusuf'um diye…

Kenan’ın kurtları toplanıp geldi
Biz yemedik diye içtiler andı
Yakub’un feryadı arşa dayandı
Ağlar Yakub ağlar Yusufum deyu…

Akardı Yakub’un gözünün yaşı,

Ah çektikçe eritir dağı taşı,

Yusufu kuyuya attı kardeşleri,