Son yıllarda ülkemizin en büyük sorunlarından bir tanesi Köyden kente göç. Büyük kentlere göç beraberinde birçok sorunu getiriyor.

Öyle ki, kırsal kesimden göç edenler ne kentli olabiliyor ne de köylü olarak kalabiliyor. Kentlerin kırsal kesimlerine yerleşen bu vatandaşlarımız, geçim sıkıntısını asgariye indirmek için köy yaşamının unsurlarını beraberinde getirmek zorunda kalıyor.

Köylerden kentlere göçü önlemenin en önemli göstergesi üretimi artırmaktır. Üretimin artması için alım garantisi ve ürünlere iyi pazarlar bulmak lazım.

Bu konuda, KONYA ŞEKER Anadolu’ da yıllardır lokomotif görevi yapıyor.

Kurduğu tesisler ile çiftçilerin alım garantili ürünler yetiştirmesini sağlıyor. Ürününe Pazar arayışı endişesi yaşamayan üreticinin de kafası rahat cebi de dolu oluyor.

Konya şeker yörelerin üretim ağırlığına göre tesisler kurarak, yani, meyve çok yetişiyorsa meyve suyu fabrikası, patates yetişiyorsa nişasta fabrikası, besicilik öndeyse et entegre tesisleri, süt üretimi fazlaysa süt ve süt ürünleri tesislerini kurarak tarımsal kalkınmayı yerinde gerçekleştiriyor.

Bunun sonucu olarak da başkan Recep Konuk’ un önderliğinde TORKU gibi bir Dünya markası ortaya çıkıyor.

Bölgemizde de, Seydişehir ve Beyşehir’ in kalkınmasını sağlamak için kurulan SEYDİBEY Patates Fabrikası hem üreticilere ekonomik girdi sağlıyor, hem de gayri safi milli hasılaya büyük katkılar sağlıyor.

Yeni bir ürün olarak üreticinin beğenisine sunulan “SEYDİBEY” gazozu tüketicilerden iyi not aldı. Adeta içimizi serinletiverdi.

ÖLÜMÜN ERKENİ GECİ OLMAZ

“Ölümün erkeni geçi olmaz” der geçeriz, Bazen öyle ölüm haberi alırız ki, içimiz sızlar, inanmak, kabullenmek istemeyiz.

Çok ölüm gördük, genç, yaşlı, hasta, çok arkadaşımızı, dostumuzu, yakınlarımızı kaybettik.

Son birkaç yılda, “pandemi” illeti ile birlikte çok içimiz yandı, burnumuzun direği sızladı. Öyle değerler kaybettik ki zaman zaman hangi birine üzüleceğimizi bile şaşırdık.

Haberlere, mesajlara hatta telefonlarımıza bile bakmaktan korktuk.

AH İHSAN ABİ

İhsan Kayseri’ yi gazeteciliğimin ilk yıllarında tanıdım. Elimden tuttuğu günü asla unutamam.

Kulağıma eğilerek, “her yere bir Abdullah Leblebici” lazım demişti.

İhsan abi gazeteci değildi, o gazeteci doğmuştu. Bana sıradan, basit ve olağan gelen durumlardan bile manşetlik haber çıkardığını bilirim.

Yaşadığı sürece işini ilk günkü heyecanı ile yaptı.

Gerçek bir profesyonel olmasına rağmen hep amatör ruhla çalıştı.

İlerlemiş yaşına rağmen, Büyükşehir Belediye Başkanı Uğur İbrahim Altay’ ın kahvaltısına katılmış, yazdığı kitabı kendisine hediye etmişti.

İhsan Kayseri, haberi koklardı, olmayan yerden haber çıkarır, habere gider, sonuna kadar da kovalardı.

Bazı insanların ne kadar özel olduğunu onları kaybettikten sonra anlarız. İhsan abi de işte o insanlardandı.

İhsan Kayseri’ nin vefatı Konya da büyük bir boşluk bırakacak. Elimizden ne gelir ki “Allah rahmet eylesin” demekten başka.

Ölümün erkeni geçi olmuyor.