Depme de unutuldu
Yüreğimizde bir burukluk bırakarak gidiyorlarYok olup giden her sanat, unutulup giden her sanatçı yüreğimizden bir şeyler alıp gidiyor.
Eski sanatkârların yaşadığı sıkıntıları dile getirirken, yıllarını verdikleri sanatlarının birer birer yitip gitmesini dinlerken ve bu haberleri yazarken benim de yüreğimden bir şeyler gitmiştir her zaman. Bozkırlı olmam, Bozkır’da yaşayan ustaların haberlerini yapmam her ne kadar güzel bir duygu olsa da böylesine karamsar haberleri yazmak ve yitip giden sanatları kaleme almak ta bir o kadar üzücü. Geçtiğimiz ay içerisinde Bozkır’a yaptığımız bir ziyaret sırasında objektiflerimize Bozkır’ın kendine has bir giysisi olan ‘Depme Pantolon ve Yelekleri’ satan Kamil Çelmeli amca takıldı.
SOĞUK KIŞLARIN VAZGEÇİLMEZİ İDİ
80 yaşında olmasına rağmen halen omzunda çuvalı ile pazara ‘Depme pantolon ve yelek’ getiren Kamil amca da diğer sanatkârlar gibi yürekten yaralı idi. Depme Pantolon ve Yeleklerin satışlarının nasıl olduğunu sorduğumuz Kamil dede, derin bir iç geçirdikten sonra anlatmaya başladı. “Depme (sıkıştırılmış) kumaş dokumacılığı genelde Dere Kasabasında yapılmaktadır. Bunun yünü eğrilir, dokunur daha sonra iki kişi yan yana gelir saatlerce ayaklarla deperdik. Bunun için ‘Depme’ denir. Şimdi makine depiyor. Depme kumaşını ve malzemelerini genelde Bursa’dan getiriyorum. Ben getiriyorum ama eskisi gibi alan yok. Ayda birkaç tane diker ve satarsam iyi. Bozkır’ın kışı çok çetin geçerdi onun için bu pantolon ve yelekler çok rağbet görürdü. Ama şimdilerde ne eskisi gibi kış kaldı, ne eskisi gibi bu kumaşa rağbet gösteren kişi. Her hafta Dere’den Bozkır’a Cuma Pazarına gelirim. Azda olsa belirli müşterim var. Onları bırakamam” dedi.
MERHAMETLİ OLAN PARA TUTAMAZ
Bu işten kazandığı paranın 5 ile 10 lira arası olduğunu da dile getiren Kamil Çelmeli, “77 yaşındayım yıllardır bu işi yapıyorum ama kendimi kurtaramadım. Bizim buranın bir sözü var. Merhametli adam para kazanamaz. Para sahibi olamaz. El kandıracağım diye uğraşır, bir malı üç katına satmaya çalışır. Bende şaşkın adamı buldum muydu maliyetine veririm. Ondan kalkınamadım. Ondan para sahibi olamadım. Senede 15 ile 20 takım satarsam ekmek parası kalıyor. Bir takımı dikmek bir günümü alıyor. Gözlerim çok fazla görmüyor ama yılların verdiği tecrübe ile el alışkanlığı ile yapıyorum.
YILLARDIR TEK GEÇİM KAYNAĞIM
Bu işi eskiden babam yapardı bende ondan öğrendim. Genç iken ben haftada 60 takım dikerdim. Babam ise bir pazarda hepsini satar gelirdi. Şimdi ise tam tersi oldu babamın bir haftada sattığını ben bir senede satamıyorum. Çünkü isteyen yok. Aslında sağlığını düşünen Bozkır’da olsun başka yerlerde olsun soğuktan korunmak için bunu giyer. Ama yeni nesil bunu yün olduğu için, kaşındırıyor diye istemiyor. Aslında öyle bir şey olmaz. Ama benim bu yaştan sonra yapacak başka işim yok. Tek geçim kaynağım bu. Birde yaşlılık maaşı veriyorlar o. Ama Allaha şükürler olsun şikayetim yok” dedi.
80 yaşında olmasına rağmen halen omzunda çuvalı ile pazara ‘Depme pantolon ve yelek’ getiren Kamil amca da diğer sanatkârlar gibi yürekten yaralı idi. Depme Pantolon ve Yeleklerin satışlarının nasıl olduğunu sorduğumuz Kamil dede, derin bir iç geçirdikten sonra anlatmaya başladı. “Depme (sıkıştırılmış) kumaş dokumacılığı genelde Dere Kasabasında yapılmaktadır. Bunun yünü eğrilir, dokunur daha sonra iki kişi yan yana gelir saatlerce ayaklarla deperdik. Bunun için ‘Depme’ denir. Şimdi makine depiyor. Depme kumaşını ve malzemelerini genelde Bursa’dan getiriyorum. Ben getiriyorum ama eskisi gibi alan yok. Ayda birkaç tane diker ve satarsam iyi. Bozkır’ın kışı çok çetin geçerdi onun için bu pantolon ve yelekler çok rağbet görürdü. Ama şimdilerde ne eskisi gibi kış kaldı, ne eskisi gibi bu kumaşa rağbet gösteren kişi. Her hafta Dere’den Bozkır’a Cuma Pazarına gelirim. Azda olsa belirli müşterim var. Onları bırakamam” dedi.
MERHAMETLİ OLAN PARA TUTAMAZ
Bu işten kazandığı paranın 5 ile 10 lira arası olduğunu da dile getiren Kamil Çelmeli, “77 yaşındayım yıllardır bu işi yapıyorum ama kendimi kurtaramadım. Bizim buranın bir sözü var. Merhametli adam para kazanamaz. Para sahibi olamaz. El kandıracağım diye uğraşır, bir malı üç katına satmaya çalışır. Bende şaşkın adamı buldum muydu maliyetine veririm. Ondan kalkınamadım. Ondan para sahibi olamadım. Senede 15 ile 20 takım satarsam ekmek parası kalıyor. Bir takımı dikmek bir günümü alıyor. Gözlerim çok fazla görmüyor ama yılların verdiği tecrübe ile el alışkanlığı ile yapıyorum.
YILLARDIR TEK GEÇİM KAYNAĞIM
Bu işi eskiden babam yapardı bende ondan öğrendim. Genç iken ben haftada 60 takım dikerdim. Babam ise bir pazarda hepsini satar gelirdi. Şimdi ise tam tersi oldu babamın bir haftada sattığını ben bir senede satamıyorum. Çünkü isteyen yok. Aslında sağlığını düşünen Bozkır’da olsun başka yerlerde olsun soğuktan korunmak için bunu giyer. Ama yeni nesil bunu yün olduğu için, kaşındırıyor diye istemiyor. Aslında öyle bir şey olmaz. Ama benim bu yaştan sonra yapacak başka işim yok. Tek geçim kaynağım bu. Birde yaşlılık maaşı veriyorlar o. Ama Allaha şükürler olsun şikayetim yok” dedi.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.