Zaman değişse de insanın hayata ve kendine bakışı temelden değişmiyor. Nasrettin Hoca'ya "ye kürküm ye" dedirten neden; nasıl ki niceliğin, niteliğin önüne geçmesi olarak okunuyorsa bugünde yaşadığımız hayat bize aynı okumayı ve söylemi yaptırabiliyor. Yollarımız "Allah bilsinden", "kullar görsüne" çıkalı yönümüzü kaybettik.

Yaratılanı, yaratanın rızası dışında yaratılan mutlu ettiği sürece yaratanın mutlu olmadığı bir dünyada imtihana tâbi tutuluyoruz..!

Güçlü insanların güçsüz insanları ezdiği, parası olan adamın garsonu rahatlıkla azarlayabildiği, her gün farklı bir elbise giyeceğim diye saygıyı kendi kişiliğinde değil de pahalı elbiselerle kanıtlamaya çalışan bir dünya hep vardı hep de var olacak maalesef..

Çünkü güçlü olmanın kanunu, zulmetmekten geçer anlayışını savunan zihniyetler hâlâ hükümde hep vardı hep olacak maalesef..

İlahi kitapların tümünde zulmetmeyeceksin yazmasına rağmen her on kişiden sekizinin inançlı olduğu bir dünyada zulüm, gaflet, üstünlük hâlâ devam etmekte. Üstünlük takvâdadır diye buyuran İslam'a karşı hiyerarşik bir düzeni savunan bir müslüman veyahutta bir inançlı insan her ne kadar düşünülemez desek te maalesef ki yaşananlar düşünmekten çok daha öteye giderek faaliyete dönüşmüş halde..

Başarıya giden yolda çıkman gereken bir merdiveni başkasının başını ezerek çıkmayı tercih ediyoruz oysaki beraber yürümeyi öğrensek kaybedeni olmayan bir yolda ilerleyeceğiz çünkü bugün başkasının kafasını ezerek yükselen yarın başkası tarafından kendi kafasının ezildiğini görecektir..

Zihniyet, yükselmem için birilerinin düşmesi zihniyetidir..

Dünyada kazanma hırsıyla yapılan bütün davranışlar aslında ahiretini kaybetmek için yapılan bir faaliyete dönüşüyor..

Şiddetin ve zulmün karşısında öyle direnen bir şey varsa o da sevgidir. Yunus gibi sevmeliyiz.. Yaradan'dan ötürü sevmeli her insanı.. Yunus'un tutuşup yandığı,sonra piştiği Nebevî sevgiyle sevmeli insan. Resulullah gibi sevmeli. Güzelliklere açılan, açılan eksiklere kapanan bir nazarla müşahade etmeli..

Selam ve dua ile..