Hak ve Batıl mücadelesi Habil ve Kabil in kavgasıyla başladı. Bu mücadele taraflar hiç bir zaman eşit olmadı ve yüz yıllar boyunca zulmün adresinde hep müminler yaşadı, yaşamaya devam ediyor.

Tarihin kaybetmediği kadar insanı katletti Kabilin nesli. İsmini bizim bile hatırlamakta güçlük çektiğimiz coğrafyalar Müslüman kanıyla sulandı...

Türkmenistan..  Direnmenin, sabrın, onurun bir duruşun ve cesaretin adı. Savaş değil bu... İsmini koyamadığım başka bir şey soykırımdan öte bir şey... Yeryüzünden silmek belki; Kelimeler yitirdi anlamını. Zülüm desem hafif kalır, İşkenceden ağır, geceden daha koyu direnmek ve sabretmekse, bu kadar anlamlı olmamıştı daha önce…

Filistin… Güneşi hiç görmedi onlar, roket mermilerinin ardında kaldı yıldızları, beyaz taşlı sokaklarda yağmur sonrası toprak kokusunu solumadılar. Kan ve şehit kokusu vardı baharlarında… Postallar altında kaldı hiç açmadı çiçekleri ve hiç yeşermedi çimenleri... Evet onlar Ümmet diyarlarından .. Tank sesleriyle kalktılar sahurlara, iftar sofralarında mermiler ,bombalar vardı hep ve onların bayramları çok farklı şimdi...Canlarını mallarını ve dünyalarını Allah a sattılar Cennet karşılığında...

Ve biz olabildik mi bir muhacire Ensar; Teheccüt vakitlerinde dualarımızı ve göz yaşlarımızı gönderebildik yalnızca birde pişmanlığımızı Ekranlarda ve gazete manşetlerinde takılı kaldı gözlerimiz lokmalar boğazımızda düğümlendi... İki damla düştü kirpiklerimizin arasından , Ellerimiz titredi ve çaresizliğin bitkinliğini yaşadık bir kez daha ... Utandık Anneliğimiz den babalığımızdan, dostluğumuzdan, kardeşliğimizden, insanlığımızdan ve Müslümanlığımızdan... Çocuklar ya savaşın içinde doğan çocuklar cesareti Nemrutları yakan, Firavunların rüyalarını işgal eden küçük yürekli Hamzalar… Onlar Ümmetin onurunu kurtardılar minik yürekleriyle Yasirler, Ammarlar, Musablar, Sümeyyeler…

Vebalini kim ödeyecek bilmiyorum Dua ediyorum kan ağlayan İslam coğrafyası için bütün Ümmet ve mazlumlar için; "Allah’ım bunların vebalini bizden sorma! Bizi kendimize getir. Bizi yaşayan ölüler olmaktan çıkar! Ayaklarımızı senin yolunda dosdoğru ve sabit kıl! Rahmetini esirgeme bizden..." Allah’ım biliyoruz Nurunu tamamlayacağını zaferin inanların olduğunu biliyoruz ve yine biliyoruz ki; Karanlığın en koyu olduğu an, şafağın en yakın olduğu andır...

Selam ve dua ile.