Tefekkür, Arapça kökenli bir kelime olup "düşünmek", "derinlemesine düşünmek" anlamına gelir.
Allah'ın yarattığı evrenin, olayların, insanın kendi varlığının ve Kur'an'daki ayetlerin üzerinde derinlemesine düşünmeyi ifade eder. Tefekkür, insanın varoluş amacını, yaratılış gayesini anlamaya yönelik zihinsel bir çaba olarak görülür ve dinimizde önemli bir ibadet şekli olarak kabul edilir. Yaşadığımız veya tanık olduğumuz şeylere bakarak yaratılanlardan yola çıkıp Rabbimizi görmeye, bulmaya çalışmaktır.
Kutsal kitabımız Kur'an-ı Kerim'de tefekkürün önemi sık sık vurgulanır. Tefekkür eden insanın, Allah'ın büyüklüğünü, evrenin düzenini, hayatın geçiciliğini ve ahiretin hakikatini daha iyi kavrayabileceği belirtilir.
İnsanın kalbini ve aklını arındıran, manevi gelişimini destekleyen bir eylemdir tefekkür.
Rabbinin azametine şahit olmanın adıdır.
Kul nerede ve ne halde bulunuyor olursa olsun yalnız olmadığını algılar ve Allah’ın rahmetinden umudunu kesmeyeceğini algılar.
Misalen sonbahar hüzün olarak bilinir, ağaçlar yapraklarını dökerler ve kuru dal parçalarına dönüşürler. Üzerlerine kışın kar yağar. Soğuk olur ve don vurur. İlkbahar geldiğinde ise
sanki hiç yapraklarını dökmemiş gibi renk renk çiçeklerini açarak insana her zor zamanın sonra bir kolaylığın olduğunu, her kıştan sonra bir baharın olduğunu hatırlatır. Dünyadaki tüm pisliğe rağmen baharın başlayacağını müjdeleyen çiçektir.
Özetle, tefekkür; düşünmek, anlamaya çalışmak ve Allah'ın yarattıklarını derinlemesine idrak etmeye yönelik bir çabadır.
İnkar etmek isteyenler vardır. Onlar görürler, gözlerini yumarlar. Duyarlar, sağır kesilirler. Bilirler, inat ederler.
“Kimi tevbe eder, esfiya olur.
Kimi inat eder, eşkiya gider.”
Varlığın sahibini, yaratılışı ve gayesini, fıtratı derinlemesine düşünelim. Hayatlarımızdaki amacın ne olduğunu, dünyada statü kazanırken neleri kaybettiğimizi hatırlayıp yaşamamız gereken hayata dönelim.
Gününüz bereketli olsun.