Sorumluluk almak en büyük yatırım

Üsküdar Üniversitesi'nden yapılan açıklamaya göre, sorumluluk duygusu, "insanın hayata adapte olmasını sağlayan bir duygu" olarak tanımlanıyor. Psikiyatr Prof. Dr. Nevzat Tarhan, sorumluluğun, yürümeye başladıktan sonra çocuğa öğretilmesi gereken bir eğitim alanı olduğunu aktardı. Tarhan, hayat yolunda giderken kişinin aldığı sorumluluklarla ya yukarıya doğru ya da ters yönde gidebileceğini belirterek, "Kişinin iki sorumluluğu vardır. Bunlar; ilişkilerdeki sorumluluğu ve sosyal sorumluluğudur. Bu sorumlulukları ayrı ayrı değerlendirmek gerekir. Kişinin sorumluluk alabilme kapasitesi o kişinin gücünü de oluşturur. Devri yüksek arabalar nasıl hızlı giderse insanın sorumluluk alma kapasitesi de onu başarıya götürüyor." ifadelerini kullandı.

HATALI EBEVEYN TUTUMLARI

Çocuklarda sorumsuzluğun hatalı ebeveyn tutumlarından kaynaklandığını aktaran Tarhan, "İki yaşına gelmiş bir çocuğun kendi yemeğini yemeyi öğrenmesi onun bir sorumluluğudur. Hoşuna da gider. 2-3 yaşına geldikçe bazı kıyafetlerini kendi giymeye başlar. Ayakkabısını kendi giymeye çalışması önemlidir. Büyüdükçe, 4 yaş civarında, odasını, oyuncaklarını toplayabilmesi gerekir. Sorumluluk alan çocuk kendini değerli hissediyor. Özgüven gelişiyor ve bu tarz çocuklar hayata daha olumlu bakıyor, risk alabiliyor, kendi gemilerinin kaptanı olabiliyor, bireyselleşebiliyor. Aksine, sorumluluk almayan, sorumluluk azlığı olan kişiler hep yakınmacıdır. Her şeyi başkasından beklerler. Farkında olmadan diğer insanları kullanırlar." değerlendirmesinde bulundu.

ÇOCUĞA CESARET VERİLMELİ

Prof. Dr. Nevzat Tarhan, sorumsuzluğun çoğunun, çocuk küçük yaştayken yapılan ebeveyn tutumu hatalarından kaynaklandığını belirterek, şunları kaydetti: "Mesela çocuk elini yıkayacak, anne, ‘sen yıkayamazsın, gel ben yıkayayım senin elini’ diyor. Anne, 'çocuk hata yapar, üstünü başını su yapar' diye düşünüyor. Oysa böyle durumlarda anne, ‘şu anda iyi yıkayamıyorsun ama sonradan bunu yaparsın’ tarzında çocuğa cesaret vermeli. Yemekten sonra sofrayı toplarken kendi tabağını götürmesine fırsat vermeli. Çocuk böyle sorumluluklar vererek büyütüldüğü zaman sorumluluk duygusu gelişir.

Anne-baba çocuğa hem sorumluluk vermez hem de yakınır; ‘bu çocuk tembel oldu, hiçbir şey yapamıyor’ der. Halbuki biz farkında olmadan şikâyet ettiğimiz şeye kendimiz sebebiyet veriyoruz. ‘Aman üzülmesin, zarar görmesin’ gibi duygularla yufka yürekli davranarak çocuğa sorumluluk vermedikçe onu tembelleştiriyoruz ve o çocuk hayatta zorlanıyor. Küçük yaştaki sorumluluklar küçük oluyor ama yaş ilerledikçe daha büyük sorun oluyor. Sorumluluk almayan çocukta özgüven düşük oluyor. Çünkü okuldaki diğer arkadaşlarının yapabildiği bir şeyi o yapamıyor. Bunlar tutum, eğitim hatalarıdır."

İŞ ODAKLI DEĞİL PATRONU MUTLU ETME ODAKLI

Psikiyatr Tarhan, sorumluluk almamanın mesleki alanda da sorunlara yol açtığını aktararak, "İş yerinde sorumluluk duygusu yüksek bireyler vardır. Bütün işler onda birikir. ‘O iyi yapıyor, ona ver’ denir. Sorumluluktan kaçan kişiler ise tembel tembel oturur, işini yapmaz. Aslında bunları ayırt edebilmek yöneticilik becerisidir. Sorumsuz bir insan, konfor alanında kalıp hayatını rahat geçirebiliyorsa, bu tutum onu avantajlı hale getiriyorsa, burada bir adaletsizlik vardır. Bireysel sorumluluk kadar mesleki sorumluluk da önemlidir. Kişi gittiği yerde görevinin gereğini yapmıyorsa, hep işi başkalarına havale ediyorsa bu davranışının doğal sonucunu yaşaması gerekiyor." değerlendirmesinde bulundu. Sorumsuz kişilerin iş odaklı olmadığını ve patronu mutlu etmeye çalıştığını vurgulayan Tarhan, sorumluluk bilinci olan ile olmayanın ayırt edilmesinin de yönetici basireti olduğunu ve sorumsuz kişinin yanına kar kalmaması gerektiğini kaydetti.

HABER MERKEZİ