Emin’in, Bekir’in, Yılmaz’ın, Yalçın’ın, Uğur’un yazılarını beğenmeler, paylaşmalar aldı başını gidiyor. Hani desek ki, bu adamları tanımayacak, geçmişlerini bilmeyecek kadar yaşları küçük, o da değil. İsimlerini zikrettiğim bu adamların yazılarını paylaşan MHP’lilerin yaşı, geçmişte kendilerine yakıştırdıkları isimleri bilecek kadar da geçkin. İsmini zikrettiğim bu adamlara bugün gidin “MHP’li nedir?” diye sorun, yine aynı kelimelerle cevap vereceklerdir. Oysaki MHP’li arkadaşlarımın, bu adamcıkların “Allah bir” dediğine şüpheyle bakmaları lazım.
Yeniyetme MHP’lilerin bilinç durumlarını yine sosyal medya vasıtasıyla takip ediyorum. Onların bu paylaşımları yapması gayet normal. Ama yaşı kemale ermiş MHP’lilerin bu yazıları paylaşmalarındaki bilinç kaymasını anlamam mümkün değil.
Yeniyetme olsun, eskiden kalma olsun MHP’lilerin ismini saydığım bu adamcıkların yazılarını paylaşmaları başka bir şeyi ortaya çıkarıyor: MHP tabanını besleyecek ne bir ideolog, ne bir köşe yazarı, ne de entelektüel bir beyin kalmamış. Fikir üretecek bir tek adam yok. Slogan üretecek bir tek adam dahi kalmamış. Eldeki malzeme Özcan Yeniçeri, Oktay Vural falan olunca, tabanın da Eminlere, Bekirlere kalması şaşırtıcı olmasa gerek.
MHP’nin çözüm sürecine karşı olması, iktidara muhalefet etmesi son derece normal bir durum, benim karşı çıktığım nokta MHP’nin sert muhalefeti falan değil. Benim karşı çıktığım nokta, MHP’lilerin kendi muhalefet argümanlarını kendilerinin üretememesi, yukarda ismini saydığım adamcıklara muhtaç kalması.
Bir de oyuna gelme meselesi var. Herkesi “onun bunun oyununa gelmekle” suçlayan MHP’lilerin dönüp bir de kendilerine bakmaları lazım: Neden DHKPC’lilerin başaramadığını, TGB’lilerin yapamadığını MHP’liler yapmaya başlamış? Ya da MHP’lilere yaptırmaya başlamışlar.
12 Eylül öncesinde MHP’yi solcularla çatıştıranlar, bu sefer çok daha iyi bir oyun kurmuşa benziyorlar.
Emin, Bekir, Yalçın, Uğur, CHP, Perinçek vatansever ve dost,
Ak Parti, Başbakan Erdoğan, Fethullah Gülen, Mümtazer Türköne vatan haini ve düşman…
Breh, breh, breh…
Kargalara kalan dünya…