Şair Ebu Dellame ile Halife Mehdi arasında şöyle bir vakıa geçmiştir... Ebu Dellame, Abbasi hükümdarlarına bir kaside takdim eder....
**
Halife kasideyi pek beğenir... “Sana bu kasiden için ne caize vereyim?” diye sorar şaire...
***
Şair hiç duraklamaksızın; “Efendimiz bendeniz bir av köpeği isterim.” der...
***
Halife Mehdi şaşırır; “Bu kadar güzel bir kasidenin caizesi bir av köpeği olur mu?” diye sorar...
***
Şair yüzüne mütevazı tok bir çehre takınarak; “Efendim kulunuz böyle istiyor.” der boyun büker...
***
Halife Mehdi işe şaşar, ama şairi de kırmak istemez... “Peki, istediğin gibi sana bir av köpeği versinler.” diye buyurur...
***
Şair araya girer; “Fakat Efendim bendeniz ava ne ile gideceğim?”
***
Halife; “Hakkın var bir de at versinler.”
***
Şair; “Ata nasıl bineceğim?”
***
Halife; “Doğru, güzel bir eğer takımı da versinler.”
***
Şair ısrarcı; “Efendimiz ata kim bakacak?”
***
Halife çaresiz; “Haklısın, bir de köle versinler.”
***
Şair arsız; “Ama Efendim ben atı nerede barındıracağım?”
***
Halife “Olan oldu, bir de ahır versinler.”
***
Şair; “Köleyi nerede yatırayım?”
***
Halife iyice bunalmış; “Tamam bir de ev versinler.”
***
Şair bastırıyor; “Bu kadar halkı ne ile doyuracağım?”
***
Halife panik içinde pazarlığı bitirmeye çalışıyor; “Bin altın da harçlık versinler.”
***
Şair bir ümit yükleniyor; “Efendim.”
***
Halife Mehdi'nin nefesi kesiliyor...
***
Telaşla şairin sözünü keserek; “Eğer masrafı idare etmeye bir kethüda, hesapları tutmaya bir katip istersen köpeği geri alırım ha!..”
***
Niye anlattık bu tarihi kıssayı...
***
“Bir dönem belediye başkanlığı yapayım vatandaş hizmet görsün, daha da başka bi şey istemem” diyerek bir kuru koltuk isteyenler, iki dönem geçmesine rağmen mabadlarını koltuğa zamklayıveriyorlar...
***
Hizmet mi? Hak getire...
***
Onlardan başka evrende bu işi gören çıkmaz edasında, dönem-dönem istiyorlar... Ver Allah’ım ver misali...
***
İnşallah, bu dönemde halifemiz efendimizin (!) nefesi kesilirde, alıverir koltuğu ellerinden... Onlarda bu sayede Gonya tabiri ile “Bir ile güne garışırlar”
***
Karşıya geçip yaptıkları eserleri (!) seyrederler...