Bugün yazıyı yazmak için bilgisayarın başına geçtiğim an tuhaf bir şey oldu…
Yunus Emre girdi zihnime…
***
Hem de öfkeyle…
Kızgın, telaşlı geldi silueti aklıma… Selam bile vermeden, elindeki harflerden oluşan asasını, yerinde yeteri kadar bulamadığı beynime vurarak kükredi;
“Bugün el koydum köşene,
Al çekil, rezil cümlelerinle köşene…”
***
Yunus girdi zihnime…
Yunus gibi değil amma… Yalın kılıçla daldı bu kez köşeme…
Dilim lal, kulağım sağır oldu…
***
Oysa ben bambaşka bir yazı yazacaktım bugün sizlere…
O yönünü az bildiğiniz, az duyduğunuz celallenmiş, Yunus Emre ile baş başa bırakayım sizi, nasip olursa, ben yarın geleyim huzurunuza…
Susun ve dinleyin söz Yunus’un şimdi…
TÖVBE
Müslümanlar zamâne yatlı oldu,
Helâl yenmez, haram kıymetli oldu.
***
Okuyan Kur’an’a kulak tutulmaz,
Şeytanlar semirdi, kuvvetli oldu.
***
Harâm ile hamir tuttu cihânı,
Fesâd işler eden hürmetli oldu.
***
Kime kim Allah’tan haber verirsen,
Kakır bâşın salar huccetli oldu.
***
Şagird üstâd ile arbede kılar,
Oğul ata ile izzetli oldu.
***
Fakirler miskinlikten çekti elin,
Gönüller yıkıban heybetli oldu.
***
Peygamber yerine geçen hocalar,
Bu halkın başına zahmetli oldu.
***
Tutulmaz oldu Peygamber hadîsi,
Halâyık cümle Hak’tan utlu oldu.
***
Yunus, gel âşık isen tövbe et,
Nasûh’a tövbe ucu kutlu oldu.
YUNUS EMRE