Müslüman kardeşine kafir diyen kimsenin imanının beyanı hakkında görüşümüz şunlardır.
Kafirin iki manası vardır. Birincisi, küfran-ı nimettir.. Allah-u Teala şöyle buyurdu. “Yapacağını yaptın ve sen nankörlerden oldun.” (Şuara 19)
Firavun Musa (as)’a şöyle dedi: Rüşd çağına kadar bizde kaldın ve biz seni besledik ve lakin nankörlük yaptın.”
İkincisi, kelime-i tevhidi inkardır. Yani Lailaheillahlah Muhammedür Resulallah ibaresini reddetmektir.
İbn-i Ömer (r. anh) şöyle dedi: Rasulallah (s.a.v) şöyle buyurdu: Herhangi bir kimse din kardeşine “ey kafir” derse o ikisinden birine döner. Dediği gibi ise ne ala. Aksi halde söyleyen kişiye döner.
İman, kalbin tasdiki ve dilin ikrarıdır. İmam-ı Azam şöyle dedi: “İman ne artar ne de eksilir. Velakin iman keyfiyet bakımından kuvvetlenir veya zayıflar. Salih amel imanı güçlendirir, günahlar ise imanı zayıflatır.” Şayet fenerin fanusu kırılır veya çatlarsa ışığı söner. Bunun için salih amel işleyelim ve büyük günahlardan kaçınalım. İman amelden bir cüz değildir.
Allah Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurur: “Asra yemin ederim ki muhakkak insan hüsran içindedir, iman edenler ve salih amel işleyen ve sabr-ı ve hakkı birbirine tavsiye edenler müstesnadır.” (Asr: 1, 2, 3. ayetler)
Kim büyük günah işlerse kafir olmaz. Misal, herhangi bir Müslüman içki içer ve içki helal demediği müddetçe o Müslümandır. Kim zaruriyeti diniyeden herhangi bir hükmü inkar ederse kafir olur. Mesela kim namazın farz oluşunu inkar ederse kafirdir.
Ehli kıbleden herhangi birini tekfir etmek veya kafirlikle suçlamak doğru değildir. Çünkü ehli kıble tekfir edilemez.
Mesela ehli sünnete göre, Şia ve Hariciler ehli kıbledendir. Onları tekfir etmek doğru değil.
Selam veren kimse de tekfir edilemez. Onun kalbini yaracak değiliz. Sen korktuğun için selam verdin demek doğru değildir.
Peygamberimiz bir seriyye (askeri birlik) göndermişti. Usame bin Zeyd selam veren birini korktuğu için selam verdiği düşüncesi ile öldürdü ve koyun sürüsünü Medine’ye getirdi. Bunu öğrenen Peygamberimiz: (Ya Zeyd kalbini mi yardın) diyerek hoşnutsuzluğunu bildirdi ve rengi attı. Usame bin Zeyd bunun üzerine keşke yeni Müslüman olsaydım da böyle bir fiil işlemiş olmasaydım. Bunu üzerine şu ayeti kerime nazil oldu: “Ey iman edenler! Allah yolunda sefere çıktığınız zaman, gerekli araştırma yapın. Size selam veren kimseye, dünya hayatının geçici menfaatine (ganimetine) göz dikerse “Sen Mü’min değilsin” demeyin. Allah katında pek çok ganimet vardır” (Nisa 94)
Özetle ehli kıbleyi tekfir etmeyelim. Çünkü tefrika gücümüzü ve kuvvetimizi giderir.
Duamızın sonu, hamd alemlerin Rabbi olan Allah’a aittir. Hoş çakalın.