Birbirimizle uğraştığımız, birbirimizin yaralarını deşerek keyiflendiğimiz(!) dağılıp toz olduğumuz bir anda yine Konyaspor sahneye çıktı…
Her şeye ve herkese rağmen şehri birbirine kilitlemeyi başardı…
Konya tarihinde olmayan iki büyük kupa, iki ay içerisinde sessiz sedasız Konya’ya geldi…
***
Sessiz sedasız diyoruz;
Ziraat Kupası kazanıldığında Konyalılar “Şehitlerimiz var...” diye kutlamadan ziyade düğününe cenaze haberi gelmiş düğün sahibi olgunluğunda tarihi kupayı sessiz sedasız stadyuma götürdüler…
Süper Kupa’da Konyalı zaferi yaşaması gerekirken, şehre yönelik, takıma yönelik, şehrin insanlarına yönelik çirkin, ahlaksız saldırılara cevap vermekten coşkusunu yaşayamadı…
***
Konya’yı farklı argümanlar ve özelikle MİLLİLİK üzerinden eleştiren güruha bir bakıyoruz;
Tam tinerci kafası… Temel hedefleri, bilinçaltları aslında İslam… İslam’ı da sözde MİLLLİLİK üzerinden eleştirme garabeti gösteriyorlar…
Bir avuç tinerci, beyinleri kurumuş gibi…
Konya Millîliğinin zekâtını verse, bu çapsızlar güruhuyla birlikte tüm cihana kıyamette kadar yeter…
***
Dün ki maç bir kez daha gösterdi ki;
Bu şehri diğer şehirlerden ayıran hamurunda bambaşka bir maya var… Konya taa Selçuklular zamanından bu yana “Anadolu Ruhu” misyonunu hala sürdürüyor… Konya demek aslında tam da ANADOLU demek…
Dünkü maçtan sonra, şehre, şehrin insanına, takımına yapılan her türlü çirkin ahlaksız saldırının temelinde tam da “Anadolu düşmanlığı var…”
***
Eleştirilerin odak noktası maalesef;
Şehrin “mütedeyyin” duruşuna… İnançlarına bağlılığı, birlik ve dirlik duruşumuza…
Takıma, futbola, taktiğe, topa, hakeme söven yok…
***
Konya’ya sövüyorlar…
Aslında Konya’nın temsil ettiği yenemedikleri, yıkamadıkları o ruha sövüyorlar…
Dün Konya birlik ve bütünlük içinde gökteki dolunay gibiydi…
Köpek uğultuları mehtabı ne titretti ne de ışığından bir şey eksiltti…
Bu ışığı parlatan başta Konyaspor Başkanı Ahmet Şan olmak üzere emeği geçen herkese yürekten teşekkürler…
Arkasından kırk köpek birden havlatan, Süper Lig’in çift başlı Selçuklu Kartalı’na selam olsun…