İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener’in Millet İttifakı’nı suçlayarak, masayı dağıtması siyasette büyük kırılmaya neden oldu. Sonradan masaya dönse de yerdeki tabak, çanak öylece duruyor. ‘Ben sülaleme Kılıçdaroğlu’nu emanet ettim’ sözlerinden sonra yaşanan büyük savrulma tarihte yerini alacak.
Akşener, CHP Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun Cumhurbaşkanlığı adaylığına karşı çıkarken, masayı dağıtmakla kalmayıp, o masanın üzerinde tepinen, masadaki diğer genel başkanları da çiğneyen bir tutumu benimsedi. Kılıçdaroğlu’nun adaylığını ‘milletin aleyhine plan’ diye niteleyen Akşener’in cüretkar açıklamaları ile önceki sözlerinin samimiyeti ağır bir dille sorgulanıyor. “İYİ Parti kıskaca alınmış, bir dayatmaya mecbur bırakılmış, ölüm ile sıtma arasında tercihe zorlanmıştır. Buna boyun eğmeyecektir” diyen Akşener’in İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nu ve Ankara Belediye Başkanı Mansur Yavaş’ı, yanına yani Cumhurbaşkanlığı adaylığına davet ederek, CHP’yi bölme girişimi de unutulmayacak. Yaklaşık 1 yıldır, açık ya da ima yoluyla CHP’li 2 belediye başkanını ve genel başkanı birbirine kırdırmaya çalışan da kendisi. Akşener’in isteği olan İmamoğlu ve Yavaş’ın adaylığını anketlerle belirlemek ne kadar doğru. Madem Akşener’in masayı dağıtmasının doğru ya da yanlış olduğunu da anketlere soralım.
Şimdi ne oldu, ne olacak?
TV programında Prof. Dr. Ersan Şen’e adaylık için görüşme teklifinin ciddiyetsizliğini bir kenara bırakırsak, Meral Akşener, Zafer Partisi Genel Başkanı Ümit Özdağ ve Bağımsız Türkiye Partisi Genel Başkanı Hüseyin Baş’la üçlü zigon sehpa kurabilirdi. AK Parti, MHP, BBP, Vatan Partisi ve HÜDAPAR’la geniş bir yer sofrasına da oturabilirdi. Muharrem İnce ile satranç masasına kurulabilirdi. Ya da kendisini aday gösterip tek kişilik taburede yer alabilirdi.
İYİ Parti 4’üncü partisi olan, 90’lı yıllardan beri siyaset yapan ve o yıllarda İçişleri Bakanlığı görevinde bulunan Akşener’in B planının olmaması Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın işini kolaylaştırdı. Akşener, 21 yılın sonunda ekonomik kriz ve depremle birlikte hem en kudretli hem de en çaresiz olduğu dönemini yaşayan Erdoğan’a can simidi oldu. Bu haliyle Akşener için ‘siyasetin çırağı’ demek iyimserliktir.
Son durumda CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Millet İttifakı’nın Cumhurbaşkanı adayı oldu. Toplumun tepkisiyle Akşener, 6’lı masaya döndü. Döndü dönmesine de ortada büyük bir güven bunalımını da beraberinde getirdi. Millet İttifakı’nda çatlak oluşturdu. Vatandaşların umudunu kırdı. Başta kendi partisinde ve seçmeninde büyük bir soru işareti bıraktı? Sonra partili partisiz herkeste samimiyeti sorgulanır oldu. Bunca yaşanandan sonra Meral Akşener’e nasıl güveneceksin?
Meral Akşener, ‘Ya tarih olacağız, ya tarih yazacağız’ diyerek, racon kesmenin bedelini siyaseten ödemeye başlamıştır ve daha da ödeyecektir.
SPORA SİYASET GİRİNCE ÖZGÜRLÜK TACA ÇIKIYOR
Ligde 9 maçtır galip gelemeyen, 5 karşılaşmadır gol atamayan Konyaspor’da kriz derinleşiyor. Son haber ise UEFA’dan geldi. Yeşil-beyazlı yönetimin yanlış mali idaresi sonrası UEFA Konyaspor’a para cezası verdi. Cezanın gerekçesi ise yeşil beyazlı kulübün ödeme yükümlülüklerini yetire getirmemesi. Konyaspor 150 bin Euro ceza ödeyecek. Kulübün borçları her geçen ay artıyor.
Kurumsallıktan uzak, siyasi ilişkilerle yönetilen spor kulüplerinin tipik örneği haline geldi Konyaspor.
Sportif başarısızlığın üzerine para cezaları da bu durumun en büyük göstergesi.
Taraftarın ‘siyasi başkan’ istemiyoruz ve ‘yönetim istifa’ sloganlarının gölgesinde AK Partili olan kulüp başkanı Fatih Özgökçen’in ne yapacağı merak ediliyor. ‘Hükümet istifa’ sloganlarına karşı 24 saat sonra talimatla bildiri yayınlayan kulüp yönetimi, istifa etmek için de izin verilmesini bekliyor olmalı.
Belli ki, bir kliğin, bir görüşün, bir partinin adamı olmak, karar vermede de, inisiyatif almada da büyük sorun oluşturuyor. Spora siyaset girince, özgür irade taca çıkıyor.
Özetle; politikleşen bir kulüpte sonuç fiyasko. Sürdürülebilir başarı ise hayal.