Büyük Birlik Partisi Selçuklu İlçe Başkanı M. Sami Soylu'nun yazısı şu şekilde:
Biraz Olsun Hissedebildik Mi?
Sevgili Hemşerilerim ve Kıymetli Okurlar;
Tüm dünya da etkisini gösteren Çin Virüsü hepimizi evlerimize hapsetti ve sosyal yaşantımızı büyük oranda bitirdi. Bir çoğumuz maddi-manevi sorunlar ile yüzleşmek zorunda kaldık.
Devletimiz büyük firmaları ayakta tutmak için belirli destek paketleri açıkladı fakat bunlar kredi sisteminden öteye geçmedi. Küçük esnafımız zor günler geçirdi, memurlarımız her gün yüzlerce vatandaşla yüz yüze gelmek zorunda kaldı.
Devletimiz günlük çalışan işçileri ve sigorta kaydı olmayan bay-bayan vatandaşlarımızı muhatap almadı.
Organize ve Sanayi bölgelerinde sigortasız çalıştırılmak zorunda bırakılan birçok işçi kardeşimiz bu süreçte büyük ekonomik sorunlar ve mağduriyetler yaşadı.
Ülke olarak eğitim sürecimiz aksadı ve online eğitim için gereken alt yapı yetersiz kaldı.
Aile ve akrabalık ilişkilerimiz, milli ve manevi değerlerimiz için çok önemli olan Sıla-i rahim zayıfladı. Yaşlı ve hasta ziyaretlerimiz neredeyse bitme noktasına geldi.
Hayatını kaybeden yakınlarımızın cenaze namazlarına katılamaz duruma geldik.
Birçok gelin ve damat adayları hayallerinden vazgeçerek sade bir törenle dünya evine girdiler.
Hepimiz bir gün bu virüsün biteceğini hayal ediyor ve kendimizi sokaklara atacağımız günü bekliyoruz. Ertelediğimiz günlük faaliyetlerimizi ve hobilerimizi doya doya yaşamak için gün sayıyoruz. Fakat atladığımız bir nokta var ki özellikle için de bulunduğumuz hafta için büyük önem sarf ediyor.
Bilindiği üzere 3 Aralık tüm Dünya da “Uluslararası Engelliler Günü” olarak ilan edildi.
Ülkemizde “Özürlü” olarak tanınan engelli vatandaşlarımız, Büyük Birlik Partimizin ebedi lideri Şehit Muhsin Yazıcıoğlu tarafından TBMM’ ye sunulan önerge ile “Engelli” olarak tanınmaya başlamıştı.
Çin Virüsü sebebiyle tüm dünyanın engelli olduğu bir dönemde bütün vatandaşların engelli bireylerin yanında olması gerekiyor.
İnşallah bir gün Dünya Çin Virüsünden kurtulacak ve bizler kendimizi yeniden sokaklarda bulacağız.
Peki, kendimizi alışveriş merkezlerine attığımızda içeri girememe gibi bir problemimiz olacak mı?
Kaldırımda yürürken herkes bize mi bakacak?
Esnaf dükkanına girerken engelli rampası olanı mı tercih edeceğiz?
İnsanların bakışları yüzünden gece gündüz güneş gözlüğü mü takacağız?
Cep telefonumuz çaldığında işitemediğimiz için mesajla mı haberleşeceğiz?
Pandemiden dolayı gidemediğimiz ve özlediğimiz lokantalara koşa koşa gittiğimizde, birinin bize yemek yedirmesi mi gerecek?
Televizyon karşısında işaret dili bulunan haberleri mi arayacağız?
Tabi ki hayır.
Bizler pandemi döneminden sonra tüm engellerimizi aşacağız. Günlük hayatımıza ve sosyal yaşantımıza geri döneceğiz. Fakat pandemisi hiç bitmeyecek engelli vatandaşlarımız var. Bunun yanı sıra pandemisi bitme ihtimali bulunsa da maddi zorluklar yaşayacak kardeşlerimiz var.
Bizler geçici engelliler olarak engelli kardeşlerimize destek olmalı engelsiz bir dünya için onların farkında olmalıyız. Engelli bireylerin hislerini paylaşmalı ve yanlarında olduğumuzu göstermeliyiz. En büyük engelin sevgisizlik olduğunu unutmamalı ve unutturmamalıyız.
Zamanımızın bir kısmını engelli kardeşlerimize ayırmalı ve engelli bakım merkezlerini ziyaret etmeliyiz.
Ne mutlu ki Selçuklu Başkenti Konya’mızda ne zaman bir engelli bakım evini ziyaret etmek isterseniz, mutlaka duyarlı hemşerilerimizle karşılaşırsınız. Özellikle pazar günleri hemşerilerimiz engelli bakım evlerini boş bırakmıyor. Konya’mızın manevi değerlerine bakınca maalesef sadece pazar günleri yeterli olmuyor.
Mevlâna Torunları olarak her zaman, her yerde, hayatın her anında engelli kardeşlerimize; onlardan bir farkımız olmadığını hissettirmeli ve onlarla beraber yaşamaktan kaçınmadığımızı hayatın her alanında göstermeliyiz.
Unutmamalıyız ki hepimiz birer engelli adayıyız.
Evet Çin virüsü sebebiyle hepimiz geçici engelli olduk. Fakat Biraz Olsun Hissedebildik Mi? engelli vatandaşlarımızın ömür boyu yaşadıklarını?