Rabbimiz (CC) buyurur ki; "Şüphesiz, bu Kur'an, en doğru yola iletir ve salih amellerde bulunan mü'minlere, onlar için gerçekten büyük bir ecir (karşılık,ödül) olduğunu müjde verir." (İsra Suresi, 9)
Bir Hikaye ile; "Yaşlı adam lisenin tam karşısında bahçeli şirin bir ev satın almıştı. Karısıyla birlikte son yıllarını huzur içinde yaşamak istiyorlardı...
Taşındıklarının ilk birkaç haftasını huzur içinde geçirdiler. Ancak ders yılı başlar başlamaz her şey değişti. Çünkü dersten çıkan bir grup öğrenci, sokak boyunca dizili tüm çöp bidonlarını sırayla tekmeliyor, çıkan sese çığlıklarını katıp müthiş gürültü yapıyorlardı. Bu çekilmez gürültüye yaşlı karı koca ancak birkaç gün dayanabildiler... Bir sabah Lise Müdürü’ne çıktılar, olayı anlattılar:
“Lütfen ilgilenin” diye de ricada bulundular. Değişen bir şey olmayınca, polise şikayet ettiler. O hafta boyunca polis tüm sokağı denetime aldı. Fakat polisler sokaktan çekilir çekilmez, çocuklar öyle bir bağırmaya ve bidonları tekmelemeye başladılar ki, yaşlı adamla karısı neredeyse eski günlerini arar hale geldiler. Yedi çocuk babası dostu işte tam o sırada telefon etti.
Yaşlı adam o kadar doluydu ki, hâl hatırdan hemen sonra çocukları şikayete başladı. Dostu, yedi çocuk büyütmüş olmanın tecrübesiyle bir tavsiyede bulundu: “Tavsiyemi aynen uygulayabilirsen huzura kavuşursun” dedi.
Yaşlı adamın başka çaresi yoktu. Öğrendiği yöntemi uygulayacaktı...
Ertesi gün, tam da çocukların gürültüyle sokaktan geçtikleri saatte bahçeye çıktı. Çocuklar yaşlı adama hiç aldırmadan bidonları tekmelemeyi sürdürdüler.
Yaşlı adam ise her şey yolundaymış gibi gülümseyerek seyrediyordu. Tam önünden geçerlerken, çocukları durdurdu.
Elebaşı oldukları anlaşılan iki çocuğun gözlerinin içine gülümseyerek: “Hepiniz çok iyi çocuklarsınız” dedi, “tıpkı gençliğime benziyorsunuz. Ben de sizin yaşlardayken gürültü çıkarmaktan hoşlanırdım. Ama bunun ödüllendirilmesi lâzım. Eğer her gün bu saatte gürültü yaparsanız, her birinize bir lira vereceğim.”
Bu teklif çocukların çok hoşuna gitti. O günden sonra çöp bidonlarını daha büyük bir istekle tekmelediler, daha dayanılmaz biçimde gürültü ettiler. Birkaç gün sonra yaşlı adam, tekrar çocukların karşısına çıktı: “Çocuklar” dedi, “biliyor musunuz bu ay enflasyon yükselmiş; bu durumdan en çok biz emekliler etkileniriz.”
“Yani?” diye sordu çocuklardan biri, “ne demeye çalışıyorsunuz?”
“Bundan böyle size bir lira yerine elli kuruş verebileceğimi söylemeye çalışıyorum, çünkü enflasyon gelirimi azalttı.”
Çocuklar bu durumdan pek hoşlanmadılar, ama razı oldular. Artık elli kuruş karşılığında sokaktaki çöp bidonlarını tekmeliyorlardı. Derken yaşlı adam, bir süre sonra bir kez daha karşılarına çıktı:
“Kötü haber” dedi, “bu ay da enflasyon yüksek çıktı. Anlayacağınız gelir kaybım arttı. Bundan sonra ne yazık ki sadece yirmi beş kuruşa bidonları tekmeleyeceksiniz.”
Gruba önderlik eden iki çocuk kendi aralarında tartışıp bir karar verdiler:
“Bu imkânsız amca. Günde yirmibeş kuruşa bu zor işi kimseye yaptıramazsınız. Gücenmeyin, ama biz işi bırakıyoruz.”
Yaşlı adamla karısı o günden sonra bahçeli evlerinde huzurlu ve mutlu bir hayat yaşadılar."
Gençlerimiz ve çocuklarımız herşeyin karşılığını dünyada almak istiyorlar.
Evet bazı şeylerin karşılığı dünyadadır. Ancak herşeyin karşılığını dünyada bekler isek ahirete inancımız tam olmamış olur.
Çocuklarımıza ödül ile teşvikte bulunalım. Bununla beraber her yaptığı işte bu dünyada karşılık bekler ise ki, bu kaçınılmazdır; karşılığın Rabbimizin katında ve cennette de olacağının şuuruna vardırmamız lazım.
Namazın,orucun,tebliğin...vs bunların ödülünü Rabbimiz verecektir.
Aslında düşündüğümüzde ya bu dünyada ya da ahiret yurdunda hep karşılık bekliyoruz.
Yüce yaratıcımız bize gerçekten ödül alabileceğimiz güzel işler yaptırsın.
Rabbimiz Bize ve neslimize alemlerin en zengini (ganiyyül-alemin) olandan (kendisinden) ödül almayı nasip etsin.(amin)