İsrail’in bomba yağdırarak yerle bir ettiği Gazze’deki yıkımdan en fazla Şucaiye mahallesi etkilendi. 17 bin konutun yıkıldığı bölgeden kaçan 100 bin insanın gidebilecek başka yerleri yok. Gazze genelinde evsiz kalan 400 bin insan, okullara ve akrabalarının yanına sığınıyor. Başta Şucaiye olmak üzere Gazze’de bombalar altında kalan çocuklar acilen psikolojik desteğe ihtiyaç duyuyor.
Zeytun mahallesinden Hamis Hasan, bombalamalar sırasında neler yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “Saldırılar gece gündüze sürüyor. Uyuyamıyoruz. Çocuklar sürekli kucağımızda. Bu şekilde nasıl yaşarız? Kaçacak yer yoksa şikayet etmek neye yarar? Sığındığımız BM okullarında hasta çocuklar için ilaca ihtiyacımız var. Yüksek ateş ve ishale karşı ilaçlar…”
Evlerinin yıkıldığına, akrabalarının öldüğüne şahit olan çocuklar ise psikolojik travma yaşıyor. 9 yaşındaki Asil Nebil, Şucaiye’deki evlerinin bir füze ile vurulduğunu söylüyor: “Yatağıma, kitaplarıma ve çantama füze geldi. Şimdi yerde yatıyoruz. Hiçbir şeyimiz yok. Battaniye bile. Sırtımız, omuzlarımız ağrıyor. Geceleri uyuyamıyoruz. Su bulmak da her zaman mümkün değil. Kitaplarımı, çantamı ve odamı geri istiyorum. Güzel bir evim olsun istiyorum.”
Ailesiyle aynı bölgeden kaçan Eymen Suphi Hüseyin, “Evimizi yıktılar. Vallahi ne gece ne de gündüz uyuyabiliyoruz." diyor. "Evimizde olsak rahat ederdik ve elektriği de tamir edebilirdik.” derken gülümsüyor.
Beyt Hanun’dan Meryem Ahmed el Masri, İsrail saldırısı öncesinde yanlarına hiçbir şey almadan kaçtıklarını, vurulan evlerinde her şeylerinin mahvolduğunu söylüyor. Çocukların yalın ayak kaçtığını anlatan Meryem, “Şu çocuğa bakın. Geceleri altını ıslatıyor. Kendini kontrol edemiyor. Çocuklar geceleri korkudan çılgına dönüyor. ‘Korkmayın bir tanem’ diye teselli etmeye çalışıyorum.” şeklinde konuşuyor.
BM okullarındaki kalabalık sınıflarda kalan binlerce kişi temiz suya güçlükle ulaşabiliyor. Elektrik de yok. Çocuklar arasında ishal ve deri hastalıkları yaygın olarak görülüyor. CİHAN