Geçmişim bir zindan gibi, hatırası demirler...
Penceresi gelecek...
Bu kâinatta ikindi güneşini sevdim ben, bir de yeni uyanmış isem...
Sönük güneşte raks eder hayallerim...
Akşamın kömür kokusu...soğuk, tenime girince burnuma çektiğim koku, işte bütün bir zamandır.
Geçmiş de gelecek de gözlerin loş ışıklara dalması ile belirir.
Geride ne varsa silsek insan mı oluruz? Gelecekte ne varsa görsek insan mı oluruz?
Ömrümün hızlı bir şekilde geçtiğini görüyorum. Zamanı başından tutup da geçmesin diye ne kadar çabalasam nafile...
Ondan geriye tatlı hatıralarım kalmıştır.
Yer yer anımsarım, mevsimlerin ruhuma nasıl süzüldügünü, yaprakların birer birer döküldüğünü kalbime... Her ayrılık bir kıştır, vücud soğar kan çekilir.
İçimde bir şehir vardır. Büyük taşlarla örülmüş duvarların peşisıra yürürken,
sarı akşamların balkonundan taşmıştır sesler...
İçimde yedi kıta toprağı, bir apartman boşluğu...
İçimde karanlıktan sonra güneş gören gözler...
İçimde bir yıldız kayar. Doğuya ve batıya, güneye ve kuzeye sürer bedenimi..
Ömrümün hızlı bir şekilde geçtigini görüyorum.
Otuza bir otuz daha eklenmiş gibi ruhum.