Aile olabilme yolunda önce büyük hayaller kurar sonrasında ise emin adımlarla yürüdüğümüzü düşünürüz. Çoğu zaman kimseden fikir almak istemeyiz. Çünkü biz genciz ve her şeyin en iyisini biliriz diye düşünürüz. Oysa daha yolun çok başındayızdır ama olsun biliriz…
**
Gün gelir, hastalıkta sağlıkta, en mutlu ve en mutsuz günde diye birbirimize söz veririz. Bu sözü ne kadar tutar ne kadar bağlanırız birbirimize işte bunu zaman gösterir.
**
Düştüğümüz yerde elimizi tutabilen hadi kalk diyebilen bir eşimiz var ise yanımızda o zaman bu hayatta başımıza ne gelirse gelsin çok güzel omuzlar düştüğümüz yerdense kolayca kalkabiliriz.
**
Peki ya sadece varlığını evde bir köşede durması ile hissedersek, işte o zamanda ne düştüğümüz yerden kalkabilir ne de yaralarımızı iyileştirebiliriz.
**
Eş olarak birbirimizi cesaretlendirmek emin adımlarla yürüyebilmek adına yan yana olmalıyız. Herkes gibi bizlerde uzun yıllarca süren evliliklere bakıp ne güzel bağlanmışlar birbirlerine demiyor muyuz?
**
Tabi ki diyoruz. Bu bağlanmalar saygı, sevgi, hoşgörü ve sadakat çerçevesi içeresinde oluyor. Ne yazık ki günümüzün en acı dört kaybı saygı, sevgi, hoşgörü, sadakat.
**
Ne oldu da eşler olarak birbirimizi bu kadar yok sayıyoruz ya da yok sayacağımız insanlarla neden önce evlenip sonra aynı havayı teneffüs etmekten şikayetçi oluyoruz. Oysa rabbim bizleri birbirimiz için yaratmamış mıydı.
**
Anlaşmakta zorlandığımız problem çıkardığımız konular nelerdi. Şöyle bir oturup düşündüğümüz zaman hepsinin boş hatta amaçsız olduğunu göreceğiz. Hayat sandığımızdan da kısa bugün yanı başımızda olan yarın olmayabilir. Sevdiğimize sevdiğimizi bolca söylemeli daima el ele omuz omuza olmalıyız.
**
''Hayırlı eş, huzurun başlangıcıdır.'' (Hz. Ali)
Bu dünyadaki huzurumuzla bir ömür dünyamızı cennete çevirmek için;
Evlilik, ''ben'' diye değil, ''biz'' diye düşünüp hayata bakabilmektir. Biz diye çıktığımız anlamlı yolu biz diye bitirebilmeyi nasip etmesi duası ile..