Irak-Şam İslam Devleti( IŞİD) militanlarının saldırısından kaçarak Dohuk ve Zaho bölgesine sığınan Ezidiler, Türkiye ve Avrupa ülkelerinden kendilerine yarım eli uzatılmasını istiyor.
Yaklaşık 190 binden fazla Yezidi Kürdistan bölgesine sığındığı ve zor koşullarda hayat mücadelesi verdiği bildiriliyor.
Çoluk çocuk demeden katliama maruz kaldıklarını ifade eden Ezidiler, pasaportlarının olmadığı için Irak dışına çıkamadıklarına dikkat çekiyor.
“ÇOCUKLARIMLA 7 GÜN YAYAN YÜRÜDÜM”
Çocukları omzunda yedi gün yol yürüdüğünü ifade eden Ezidi Anne, “Canımızı kurtarmak için, aç susuz yalın ayak yollara düştük. Yiyecek ekmeğimiz bile yoktu. Erkeklerimizi ve gençlerimizi alıp götürdüler. Altınlarımızı bizden aldılar. Bize yardım eli uzatılmasını istiyoruz.” şeklinde konuştu.
Çok acı günler yaşadıklarını anlatan Kurti Seyido isimli yaşlı bir kadın “ Gece gündüz demeden çocuklarla birlikte yürüdük. O zalimlerin zulmünden kaçtık. Eşyalarımızı aldılar. Yanımızda hiçbir şey getiremedik. Değerli eşyalarımız bile yanımıza alamadık. 7 gün yol yürüdük. Ne suyumuz nede yiyecek ekmeğimiz vardı. Ayakkabımız bile yoktu. Ayak tabanlarımız hep yara bere oldu. Yalın ayak dağlara çıkıp canımızı kurtarmaya çalıştık. Gençlerimizi ve erkeklerimizi alıp götürdüler. Onların elinde kaçıp kurtulan kurtuldu, Kalanlar ise öldürüldü. Geride hiçbir şeyimiz kalmadı.” dedi.
“SİLAHIMIZ OLSA KENDİMİZİ SAVUNURDUK”
IŞİD’in saldırılarından kendilerini korumaya çalıştıklarını belirten Ezidi Mirca Heyder isimli sığınmacı ancak iki gün IŞİD karşı dayanabildiklerini söyledi. Mirca Heyder şöyle devam etti: "Militanların ellerindeki silahlar bizim elimizdekinden daha güçlü. Ağır silahlarımız olsaydı onlara karşı kendimizi savunurduk. Ancak silahımız yoktu. Bu nasıl bir ideoloji Müslüman’ı öldürüyor, Sünni’yi öldürüyor, Şii ve Ezidi’yi öldürüyor. Böyle bir din yok. Ayırım yapmadan herkesi öldürüyorlar. Keşke silahlarımız güçlü olsaydı onların karşısında durup savaşırdık. Ama yoktu. Onlara karşı sadece 2 gün dayanabildik. Onlar elindeki ağır silahlarla ile bize saldırdılar. Bizde kaçmak zorunda kaldık.”
CİHAN