Konya’da bulunan Terziler İşhanı’nda yıllar terzilik yapan Fevzi İçöz, eşini karaciğer kanserinden kaybetti. Eşini kaybetmenin travmasını atlatamadan ikinci bir acı haber alan İçöz, oğlunun da kan kanseri olduğunu öğrendi. Kanser hastalarıyla dayanışma kararı alan Terzi Fevzi İçöz, hastalıkla mücadele edenlerden ücret almadan hizmet vermeye başladı.
EŞİNİ KANSERDEN KAYBETTİ, OĞLU DA KANSER
Kanser hastalarından ücret talep etmediğini bilen fırsatçıların bu durumu bazen istismar ettiğini söyleyen İçöz, “Eşim karaciğer kanserinden vefat etti. Bu sebeple kanser hastalarından ücret talep etmiyorum. Şu anda oğlum da eşim gibi kanser. Maddi durumum iyi olmadığı için bu şekilde kanser hastalarına ücretsiz terzi işlerini yaparak hayır işliyorum. 50 veya 100 lira bizim maddi durumumuzu kötü yapmaz. ‘Allah razı olsun’ cümlesini duymak için yapıyoruz. Elbette bazı insanlar bu durumu istismar edebiliyor. Ama sonradan hemen anlaşılıyor. Böyle bir iş için bile sömürülebiliyor. İlk olarak oğlumun kan kanseri olduğunu öğrendik. Daha sonra eşimin karaciğer kanseri olduğunu gördük. Sonra eşim hayatını kaybetti. Şimdilerde ise oğlum ile beraber yaşamaya çalışıyoruz. Hayat devam ediyor maalesef” diye konuştu.
ÖMRÜMÜN SONUNA KADAR ÇALIŞACAĞIM
Oğluna bakmak için çalıştığını vurgulayan İçöz, kanserin dünyadaki en büyük acı veren hastalık olduğunu belirtti. İçöz, “Bir insan ailesinden birini kaybettiğinde çok zor alışma süreci yaşıyor. Her eve girdiğinde sanki orada olacak gibi bir his kaplıyor içini. Ama olmayacağını sonradan anlıyorsun. Eşimi kaybettiğim andan itibaren bu hissiyata kapıldım. Bir daha asla evlenmeyi düşünmedim. Ben karımı hep seveceğim. Oğlum annesini çok severdi. Beraber kutsal topraklara gitmişlerdi. Oğlum annesinden sonra daha çok kötü olmaya başladı. Ben hayatta olduğum sürece çocuklarımın arkasında duracağım. Şu an terzilik yapıyorum. Aynı zamanda emekliyim. Geçinmeye, oğluma bakmaya çalışıyorum. Allah güç ve kuvvet verdikçe ömrümün sonuna kadarda bu işe devam edeceğim” dedi.
OĞLUM İÇİN YARDIM İSTİYORUM
Terzilik mesleğinin belli yaştan sonra zorlayıcı olduğunu dile getiren İçöz, şunları söyledi: “Yaklaşık 40 yıldır bu işi yapıyorum. Aslında yoruldum ama mecburum çalışmaya. 3 oğlum var. Diğer çocuklarım kendi ayakları üstünde durabiliyor. Ama kanser hastası olan oğluma bakmak zorundayım. Diğer çocuklarım ellerinden gelen desteği veriyorlar. Ama günümüz şartlarında geçim biraz zor. Bunun için çalışmak gerekiyor. Ama asla mücadeleyi bırakmadık. Ben ve oğullarım asla yılmadık. Devam etmekten başka çaremiz bulunmuyor. Hem mesleğime hem de aileme sarılmam gerekiyor. Sadece yetkililerden tek istediğim var. Oğlum kan kanseri olduğu için çoğu işletme işe almıyor. İşe alanlar oluyor ama kimyasal kokulara gelemiyor. Onun için ancak İşkur üzerinden bir işe girerse alabiliyorlar. Yetkililerden yardım istiyoruz.”