Değişim insanda başlar ve insanla başlar. Evrende vücut bulmuş her şeyin kaderinde değişim vardır. Zira gökte iklim, yerde bitki, bedende ruh, ruhda beden ve daha neler neler… En basitinden değişimi anlayabilmek için aynaya bakmak yeterlidir.
**
Kırışan surat, bükülen bel, kamburlaşan sırt tabii değişimin bir göstergesidir. Belki de akan zaman iteliyordur evrende var olmuş her şeyi değişime ya da değişimin kendisi karışıveriyordur alelacele zamanın içine. Zamanı dolunca duruyor değişimde yerini, üç kelimelik bir bitişe teslim ediyor.
**
Ne yani her şey kendini o üç kelimeye ‘son’ a mı hazırlıyor? Ya son beklediğimiz gibi değilse ya değişim zannedilen kadar iyi değilse ya değiş(e)memek kötüyse? **
Bütün kavram ve olgularda olduğu gibi değişiminde olumlu olumsuz yönleri olabilir. Bu olumlu ve olumsuz yönlerin kime göre ve neye göre oluşu bile zamanla değişebilir. Ve hatta zaman ve ona olan algımız da değişebilir.
**
Yani değişir de değişir… Değişimi fark edebilmek için insanında biraz değişmesi gerekir. Çünkü kör gözler bazen değişmekle açılır bazen de gören gözler ufak bir değişimle kapanır. Zannediyorum ki bu noktada değişimi olumlu yanlardan yakalamak, olumsuz yönleri de olumlu bir hâle getirmek önemlidir.
***
Doğada pek çok şey belki de her şey zıddıyla var olur. Değişim belki de bu zıtlığın akla gelmeyen referansıdır. Değişmekten ve farklı olanın izini sürmekten korkmamak gerekiyor. Ne de olsa değişim varlığın kaderinde var. Heraklitos ‘un da dediği gibi “Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir.” Sevgiyle kalın…