Toprağı münbit ve geniş, insanı candan ve fedakar. Türkiye’nin en büyük karasal alana sahip şehri. Kobi cenneti. Konya’dan bahsediyorum tabiî ki!
İşadamları var, lafa geldi mi mangalda kül bırakmayan! Konya şöyle güzel, Konya böyle iyi. İşlerine gelmediği zaman “Konya’ya ayrımcılık yapılıyor. Teşviklerden biz neden az pay alıyoruz” diye feryad-ı figan eyleyen. Uluslararası toplantılarda gelişmiş, hükümete karşı söylemlerde; gelişmekte olan yöre oluruz. Böyle bir şehrin işadamlarından oluşan Konyaspor yönetiminden de elbette başarı beklemek yanlış olurdu. Nitekim beklenen oldu ve hep beraber layık olduğumuz yere düştük.
35 yaşındayım. 30 yılımı Konya’da geçirdim. Çocukluğumdan beri en büyük eğlencelerimden birisi oldu Konyaspor. Bu takıma benim kadar tutku ile bağlı, karşılıksız seven binler, onbinler var tanıdığım gördüğüm. Ama üzücü olan şu ki, Konyaspor’un son 15 yılında taraftarı kadar kulübünü seven yöneticiler bulamadı. Hep Menfaat ve reklam peşinde koşan bu sözde Konyalılar ceplerindeki 3 kuruş ile süper ligde UEFA palavraları attılar. Bütçenin neredeyse tamamına yakının federasyondan gelen gelirlerle karşılandığı bir kurumda birlikte yemek yediğiniz iş adamı (!) dostlarınızdan 8-10 milyon dolar katkı sağlayamayacaksan ne işin var Konya’nın en değerli markasının başında. Nerede Çınarlar, Öksüzler, Oktutlar… Neden bugün bu insanların adı hiç geçmiyor. Neden birileri gidip bu insanların karşılıksız sevdasını incelemiyor, örnek almıyor. İşçilerine tazminat ödememek için işe girişte boş kağıda imza attıran işadamıyla mı başarı gelecek, yönettikleri holdingde binlerce ortağın ahını alan iş adamıyla mı! Konya’da para kazanmak için profesyonel bir yöneticiye ihtiyaç yok. Kaliteye ihtiyaç yok. İşçinden çal, tedarikçini ez, çevreni kullan. Uzun lafın kısası, günlerce yerel basını işgal edenler döndüler arkalarını işlerine bakıyorlar. Konyaspor bundan önce olduğu gibi bundan sonra da umurlarında olmadan.
Bu noktada basına ve taraftara düşen görevler var. Mülki amirlere, belediyelere, meslek odalarına düşen görevler. Değerli basın mensubu arkadaşım, telefon ile konuştuğun iki kişinin ağzından Ahmet Şan, Bahattin Karapınar, Hilmi Kulluk laflarını çevirip çevirip yazacağınıza neden Recep Konuk’la, Oda başkanları ile, Belediye başkanları ile konuşup kamuoyunu doğru yöne kanalize etmiyorsun. Neden Konyaspor üzerinde reklam yapmaya çalışanların ipliğini pazara dökmüyorsun. Neden bu insanların isimleri Konyaspor ile anılmadan önceki varlıklarını şimdiki varlıkları ile karşılaştırmıyorsun. Neden bu insanların Konyaspor’a verdikleri 200 bin lirayı geçmeyen katkılar mı? Bütçesi 5-6 milyon olan bir kulüp bu adamların verdiği 200 bin lira ile mi kurtulacak?
Peki ne yapmak lazım? Eleştirmek kolay, herkes bir şeyleri eleştiriyor. Ama yapıcı öneri yok ortada. Bu noktada yapılması gereken Konyaspor yönetimini Konyalı işadamlarına kapatmak. Kulübü belirli bir disiplin içersinde yönetecek profesyonel yöneticilere teslim etmek. 15 kişiden oluşacak bu yönetim farklı kurum veya kuruluşlarda görev yapmış/yapan genel müdür, personel müdürü, dış ticaret müdürü, reklam ve halkla ilişkiler müdür, dış ticaret müdürlerinden başarılı olan profesyonellerden seçilecektir. Bu kadar yöneticiye verilecek maaş tutarı 1 futbolcu bedeli kadar bile değildir. Bu ekibin başına getirilecek bir onursal başkan ile hem Anadolu da yeni bir hareketin öncülüğü başlatılmış olacaktır hem de Konyaspor’un geleceği profesyoneller tarafından planlanacaktır. Bunun önderliğini yapacak kişi ya da kişiler ise vali, belediye başkanı ve oda başkanlarından oluşacak bir heyet olacaktır. Gelecek yapılanmasında temel misyon altyapı olmalıdır. Futbolu ve futbol oynamayı seven bu şehrin insanlarından gelecekte çok önemli yıldızlar çıkacaktır.
Taraftar ile doğru iletişim kurularak yeni yapılanma ile ilgili bilgi verilmeli, şehir futbolcusu ile taraftarı ile yöneticisi ile bir kolej takımı havasına sokulmalıdır. Bir elin nesi var iki elin sesi var. 2 milyon nüfuslu şehirde herkes Konyaspor için yılda 5 lira verse 10 milyon liralık bir bütçe oluşur. Ne borç kalır ne başarısızlık.
İşadamları var, lafa geldi mi mangalda kül bırakmayan! Konya şöyle güzel, Konya böyle iyi. İşlerine gelmediği zaman “Konya’ya ayrımcılık yapılıyor. Teşviklerden biz neden az pay alıyoruz” diye feryad-ı figan eyleyen. Uluslararası toplantılarda gelişmiş, hükümete karşı söylemlerde; gelişmekte olan yöre oluruz. Böyle bir şehrin işadamlarından oluşan Konyaspor yönetiminden de elbette başarı beklemek yanlış olurdu. Nitekim beklenen oldu ve hep beraber layık olduğumuz yere düştük.
35 yaşındayım. 30 yılımı Konya’da geçirdim. Çocukluğumdan beri en büyük eğlencelerimden birisi oldu Konyaspor. Bu takıma benim kadar tutku ile bağlı, karşılıksız seven binler, onbinler var tanıdığım gördüğüm. Ama üzücü olan şu ki, Konyaspor’un son 15 yılında taraftarı kadar kulübünü seven yöneticiler bulamadı. Hep Menfaat ve reklam peşinde koşan bu sözde Konyalılar ceplerindeki 3 kuruş ile süper ligde UEFA palavraları attılar. Bütçenin neredeyse tamamına yakının federasyondan gelen gelirlerle karşılandığı bir kurumda birlikte yemek yediğiniz iş adamı (!) dostlarınızdan 8-10 milyon dolar katkı sağlayamayacaksan ne işin var Konya’nın en değerli markasının başında. Nerede Çınarlar, Öksüzler, Oktutlar… Neden bugün bu insanların adı hiç geçmiyor. Neden birileri gidip bu insanların karşılıksız sevdasını incelemiyor, örnek almıyor. İşçilerine tazminat ödememek için işe girişte boş kağıda imza attıran işadamıyla mı başarı gelecek, yönettikleri holdingde binlerce ortağın ahını alan iş adamıyla mı! Konya’da para kazanmak için profesyonel bir yöneticiye ihtiyaç yok. Kaliteye ihtiyaç yok. İşçinden çal, tedarikçini ez, çevreni kullan. Uzun lafın kısası, günlerce yerel basını işgal edenler döndüler arkalarını işlerine bakıyorlar. Konyaspor bundan önce olduğu gibi bundan sonra da umurlarında olmadan.
Bu noktada basına ve taraftara düşen görevler var. Mülki amirlere, belediyelere, meslek odalarına düşen görevler. Değerli basın mensubu arkadaşım, telefon ile konuştuğun iki kişinin ağzından Ahmet Şan, Bahattin Karapınar, Hilmi Kulluk laflarını çevirip çevirip yazacağınıza neden Recep Konuk’la, Oda başkanları ile, Belediye başkanları ile konuşup kamuoyunu doğru yöne kanalize etmiyorsun. Neden Konyaspor üzerinde reklam yapmaya çalışanların ipliğini pazara dökmüyorsun. Neden bu insanların isimleri Konyaspor ile anılmadan önceki varlıklarını şimdiki varlıkları ile karşılaştırmıyorsun. Neden bu insanların Konyaspor’a verdikleri 200 bin lirayı geçmeyen katkılar mı? Bütçesi 5-6 milyon olan bir kulüp bu adamların verdiği 200 bin lira ile mi kurtulacak?
Peki ne yapmak lazım? Eleştirmek kolay, herkes bir şeyleri eleştiriyor. Ama yapıcı öneri yok ortada. Bu noktada yapılması gereken Konyaspor yönetimini Konyalı işadamlarına kapatmak. Kulübü belirli bir disiplin içersinde yönetecek profesyonel yöneticilere teslim etmek. 15 kişiden oluşacak bu yönetim farklı kurum veya kuruluşlarda görev yapmış/yapan genel müdür, personel müdürü, dış ticaret müdürü, reklam ve halkla ilişkiler müdür, dış ticaret müdürlerinden başarılı olan profesyonellerden seçilecektir. Bu kadar yöneticiye verilecek maaş tutarı 1 futbolcu bedeli kadar bile değildir. Bu ekibin başına getirilecek bir onursal başkan ile hem Anadolu da yeni bir hareketin öncülüğü başlatılmış olacaktır hem de Konyaspor’un geleceği profesyoneller tarafından planlanacaktır. Bunun önderliğini yapacak kişi ya da kişiler ise vali, belediye başkanı ve oda başkanlarından oluşacak bir heyet olacaktır. Gelecek yapılanmasında temel misyon altyapı olmalıdır. Futbolu ve futbol oynamayı seven bu şehrin insanlarından gelecekte çok önemli yıldızlar çıkacaktır.
Taraftar ile doğru iletişim kurularak yeni yapılanma ile ilgili bilgi verilmeli, şehir futbolcusu ile taraftarı ile yöneticisi ile bir kolej takımı havasına sokulmalıdır. Bir elin nesi var iki elin sesi var. 2 milyon nüfuslu şehirde herkes Konyaspor için yılda 5 lira verse 10 milyon liralık bir bütçe oluşur. Ne borç kalır ne başarısızlık.