Bu olayın neresindeyiz?

Çanakkale savaşı ve kahramanlıklarının yıldönümü gün olarak geldi geçti ama kalplerimizde bir an olsun asla geçmez.
Onların yedi düvele karşı zafer kazanmalarının başında maneviyat ve birlik dayanışması içinde olmaları ki. Anlatılan birçok olaylar bunu kanıtlar.
***
Belki sizler de duymuş okumuşsunuzdur ama bu günün yaşamlarında ki düşüncelerle karşılaştırmak ve “Bu olayın neresindeyiz” düşüncesine dalmanız için bir daha okumuş olursunuz.
Bir yorum yapmadan okuyalım beraber.
***
Çanakkale’de Yaşanmış Gerçek Bir Olay
          
Çanakkale Savaşı sırasında Kocadere köyünde büyük bir yaralı sargı yeri 
kuruluyor.
Kimi Urfalı, kimi Maraşlı, kimi Bosnalı, kimi Adıyamanlı, kimi 
Bingöllü, kimi Halepli çok sayıda yaralı getiriliyor...
***
Bunlardan biri Lâpseki’nin Beybaş Köyündendir ve yarası oldukça ağırdır. Zor nefes alıp vermektedir.
Alçalıp yükselen göğsünü biraz daha tutabilmek için komutanının 
elbisesine yapışır. Nefes alıp vermesi oldukça zorlaşır ama tane tane 
kelimeler dökülür dudaklarından:
-           “Ölme ihtimalim çok fazla. Ben bir pusula yazdım... Arkadaşıma ulaştırın, 
der. Tekrar derin nefes alıp, defalarca yutkunur:
            Ben, köylüm Lâpsekili İbrahim Onbaşından 1 Mecit borç aldıydım. 
            Kendisini göremedim. Belki ölürüm. Ölürsem söyleyin hakkını helal etsin”
*** .
            “Sen merak etme evladım” der komutanı. Askerin kanıyla kırmızıya boyanmış alnını 
eliyle okşar.
Az sonra komutanının kollarında şehit olur ve son sözü de: ”Söyleyin hakkını helal etsin” olur...
            ***
            Aradan fazla zaman geçmez. Oraya sürekli yaralılar getirilmektedir.
Bunların çoğu daha sargı yerine ulaştırılmadan şehit düşmektedir.
***
Şehitlerin üzerinden çıkan eşyalar, künyeler komutana ulaştırılmaktadır..
İşte yine bir künye ve yine bir pusula. Komutan gözyaşlarını silmeye daha fırsat bulamamıştır.
Pusulayı açar, hıçkırarak okur ve olduğu yere yığılır kalır. Ellerini yüzüne
kapatır, ne titremesine nede gözyaşlarına engel olamaz...
            ***
Pusulada ne yazmaktadır ki Komutanı kendinden geçirmiştir?
           “Ben Beybaş Köyünden arkadaşım Halil’e 1 mecit borç verdiydim.
Kendisi beni göremedi. Biraz sonra taarruza kalkacağız.
Belki ben dönemem. Arkadaşıma söyleyin ben hakkımı helal ettim.”
            *** 
            Evet şimdileri biz bu olayın neresindeyiz?
            ***
Sağlık ve esenlik içinde sevdiklerinizle yaşam dileğimle