“De ki: Benim namazım, kurbanım, hayatım ve ölümüm âlemlerin Rabbi Allah içindir.” (En’âm, 6/162.)
Kurban: Rabbimize olan kurbiyyetimizin, rabbimize olan yakınlığımızın nişanesi. Takvanın, yardımlaşmanın, paylaşmanın özü. Sadakatin, teslimiyetin adı.
***
Kurban: Fakir ile zengin arasında çok sağlam köprüler kuran, gönül bağları inşa eden, sevgi dilinin hâkim olması adına muhabbet ortamları oluşturan ibadetin adı.
Kurban: Vekâletlerimizle dünyanın dört bir yanındaki kardeşlerimize aş olmanın, ülfet duygularının oluşmasına vesile olmanın adı.
***
Kurban: Lebbeyk Allahümme Lebbeyk nidalarıyla “Buyur Allah’ım, buyur” diyerek dünyanın dört bir yanından gelen Müslümanların, Arafat’ta buluşmasının, “Haccınız mebrur olsun!” nidasından sonra, Arafat’ta kardeşinle kucaklaşmanın adı.
Kurban: Rabbine gerçek manasıyla kurbiyyet duymanın, “kurban” olabilmenin adı.
Kurbanı bayram olarak yaşayabilmenin, kurbanı bayram etmenin adı.
Ve Bayram: Alvarlı Efe Hazretlerinin söylediği gibi,
Cân bula cânânını,
Bayrâm o bayrâm ola,
Kul bula sultânını,
Bayrâm o bayrâm ola…
Nidalarıyla sahte sultanlara yapay kulluğun değil, hakiki sultana özden kulluk etmenin adı.
İşte o zaman:
Mevlâ’yı cândan seven,
Rızâ-yı Hakk’a eren,
Lutf-i Hudâ'ya güven,
Bayrâm o bayrâm ola…
***
Kurbanı tam olarak kavrayamadık. İbrahimi teslimiyetin ardındaki İsmaili samimiyeti göremedik. Niçin kurban kesmek gerek, tam özümseyemedik. Habil ile Kabil’in sunduğu kurbandan hangisi kabul oldu sizce? Buradaki sır, buradaki hikmet neydi? Hac Suresi 37.Ayet-i Kerimede aslında bu sır gayet açık bir şekilde ifade edilmişti : “Onların etleri ve kanları asla Allah’a ulaşmaz. Fakat O’na sizin takvanız (Allah’a karşı gelmekten sakınmanız) ulaşır.”
***
Kurbanımızın, bayram olmasını istiyorsak eğer kurbanın özündeki sırrı iyi kavramalıyız. Muhabbetullahı bulmak istiyorsak eğer samimi olarak rabbe teslim olmalıyız. İşte o zaman sırlar bir bir aşikâr olacaktır. İşte o zaman kurbanımız, bayram olacaktır.
Selam, dua ve muhabbetlerimle…