Vatan evlatları bir bir şehit düşüyor. Hakkari'de, Kars'ta, Ağrı'da, Şırnak'ta, Tunceli'de kahraman vatan memleketin ve milletin bekası için canlarını ortaya koyuyorlar Memleketin dört bir yanına şehit ateşi düşüyor. Ama ateş ananın, babanın ve yetimlerin yüreğini yakıyor...

**

Sessiz sedasız şehit oluyorlar. Aziz şehitlerimizi gazetelerin dikey sütunlarında bile haber değeri olarak görmüyorlar. Çünkü yakında bir "seçim veya referandum" yok. Televizyonların ana haber bültenlerinde 45 saniyeliğine bile kahraman olamıyorlar artık..

**

Kahreden bir sessizlik onların şehadeti. Sanki bizim şehadetimiz kimseyi rahatsız etmesin der gibi sessizce aramızdan ayrılıp gidiyorlar, şehit arkadaşlarına kavuşuyorlar. 80 milyonluk bir ülkenin gündemine "diziler, derbi maçları ve Survivor" kadar bile gelmiyorlar...

**

Yetim yüreklerde fırtınalar kopuyor. Kimi babasının tabutunu kucaklıyor, kimileri de resimlerini öpüyor. Bir şehit evladına yakışan vakar ile kahraman babasını son yolculuğuna uğurluyor. "Hainler sevinmesin"diye gözyaşlarını içine akıtıyor yetim yürekler...

**

Ağrı'da şehit olan askerimizin cebinden çıkan bu notlar yaşadıklarımızın en acı özeti:

"Olur da o çok sevdiğiniz dizilerden ve dünya gündeminden bıkar da aklınıza gelirsek eğer, bilin ki bizler sizlerle sessizce çoktan vedalaştık,çünkü sizler dizileri ve Survivor'u izlerken bizler sizin ve çocuklarınızın geleceği için sessizce şehit oluyorduk."

**

Ağrı'da şehit olan askerimizin cebinden çıkan notlar toplumumuzun şehitler konusunda ne kadar duyarsızlaştığını ortaya koyuyor. Bu mesaj 80 milyonluk bir ülkeye. Şehitlerimiz dizi oyuncuları kadar bile gündeme gelmiyor.

**

Bizim ve çocuklarımızın geleceği için karda kışta üzerlerinde 40 kiloluk sırt çantalarıyla günlerce terorist avlayan kahraman Mehmetçiklerimiz sessizliği hak etmiyor. Onların şehadet haberleri 3.sayfa haberlerine, adli vakalara dönüşmemeli...Türk milleti buna izin vermemeli....

**

Bu toplum şehit haberlerine alıştırılmamalı. Merhum Muhsin Yazıcıoğlu'nun dediği gibi "Şehit vermekten daha acı bir şey varsa o da; şehit haberi almaya alıştırılmış bir toplum olmak" insanı yaralıyor. Bu durum hepimiz için geçerli..

**

Bu topraklar için canlarını ortaya koyan, "anadan babadan, yardan, evlattan" vazgeçen vatan evlatlarının aziz hatıralarını yaşatmak zorundayız. Onların geride kalanlarına sahip çıkmak boynumuzun borcu...

**

Hiçbirşey olmamış gibi hayatımıza devam etmek, bütün bu yaşananlara göz kapatmak, kulak tıkamak çözüm değil. Acıları paylaşmıyoruz. Şehit hassasiyeti her geçen gün azalıyor..

**

"Askerler benim için şehit olmuyor. Bana bir ekstra bir iyilik yapmıyorlar. Onlar ölmek için para alıyor" diyen insanları aramızda barındırdığımız sürece şehitlerimizin ruhunu incitmeye devam edeceğiz...

**

Onlar sessizce şehit olup giderken, sitem ederek aramızdan ayrılıp gidiyor. Biz ise normal hayatımıza devam ediyoruz. Dizilerle, eğlence programlarıyla hayatımız gelip geçiyor. Ateş ise anaların yüreğine düşüyor. Analar ağlıyor ama koskoca bir memleket duymuyor...

**

Her cenaze namazında imam soruyor; "Hakkınızı helal ediyor musunuz?" diye. Şehitlerimize hakkımızı helal ediyoruz tabii ki. Ama asıl önemli olan "Kahraman şehitlerimiz haklarını bize helal ediyor mu?" Asıl sormamız gereken soru bu aslında..