Anonim şirket kurup sanayi bir iş kuralım diyen o imzada veren iki yüz kişi ilgi göstermeyiverince ilgi gösterenlerin durumu iyi değildi.

Anonim şirket mensupları bilir ama yine de bendeniz bir açıklama yapayım.

Ani kuruluşa giderseniz şirket sermayesi olarak gösterdiğiniz miktarın dörtte biri kasaya yatmış üstü taahhüt edilmiş olacak.

Bakanlıktan kuruluş onayı için bu lazım.

Yatmış olan meblağı asla “ben ayrılmak istiyorum” diyene parasını geri vermek imkansız.

O kişi ancak hissesini birisine satarak çıkabilir ve yerine bir başkası gelebilir.

Eğer hesaba dörtte bir miktarı yatıramazsanız yatırıncaya kadar az yatırılmış para bankadaki hesapta durur. Şirket onaylanmadıkça çekiş yapamaz masraf yapamazsınız.

***

Evet, bizim durumumuzda beş yüz bin sermayenin dörtte biri 125 bin lira yatırılamadı.

Toplantıda bir an evvel şirket kurun bir sanayi kuralım diyenler ve imza verenler ortadan kayboluverdi yani ilgi göstermemeyi yeğlediler.

Çoğu memur olan girişimcilerden yirmi kadar kişi ancak yirmi beş bin TL  yatırmış oldu.

Ne kadar uğraşsak ta bu parayı çoğaltamadık.

***

Ne yapacaktık şimdi paramızla ortada kalmış “nerden girdik bu işe” diye hayıflanıyorduk.

Ticaret odası vergiyi, noter alacağı bedeli ödemede kolaylık gösterdiler kurulunca verirsiniz diye.

Bu zor durumdan kurtulmak çabasında hesabın yattığı Türk Ticaret Bankası Konya şubesi müdürü ilgilendi.

Akşehirli bir tüccar ile anlaşıp bizim hesaba yüz bin lira yatıracak böylece…

Bakanlığa rapor giderek Şirket kurulmuş olacaktı.

Dediğini yaptı. Hesaptaki para 125 bin lira olunca Bakanlıktan…

“Sanat Mektebi Mezunları İşletmecilik ve Ticaret Anonim şirketi” kısa adı da “SAMMİTAŞ”

Olarak şirketin kuruluş belgesini aldık.

***

Banka müdürü nasıl işlem yaptı ise onayı müteakip Akşehirli tüccarın parasını geri verdi.

Bunu nasıl bir resmiyetle yapabildi halen bilemiyorum.

O günlerde bize kuruluşun resmileşmesi, serbesti olması idi düşüncemiz. Bir şey diyemedik.

***

Artık masraf yapabiliyorduk.

Ticaret odası vergileri ve noter ücretini ödeyince elde kalan iş görecek halde değildi.

Yönetime diğerlerinden fazla ödeyen beş kişi yönetim kurulu oldu. Bende başkan.

Kara kara düşünüyorduk ne yapacağımızı.

O günlerde Romanya’dan Oksijen fabrikası işlemi konuşuluyordu.

Belki bunu görünce hisse alırlar diye ki, şirketin beş yüz liralık bin hissesinden alan olur diye düşünüp işleme giriştik.

Konya’da oksijen tüpü A. Yapıcı tarafından Ankara’daki Vehbi koçtan alıp 35 TL ye satılıyordu.

 Tüpün maddesi havadan almaktı yani bedavadan tesislerdeki tüp alımları ile dolduruyordunuz.

İstanbul’da nasıl yapıyorlar diye beni tetkik için İstanbul’a gönderdiler.

Kendi imkânlarımla gittiğim İstanbul’da Tüp fabrikalarının çalışışını gördüm.

Tesisleri kurduktan sonra havadan bedava doldurum yapıyorlar beş liraya mal ediyorlardı.

***

İyide birde bunu satabilme vardı.

Bunun hesabını da yaptık Yılda en az 8000 tüp satış yapıla bilinecekti.

Konya’da 35 lira yerine tesis amortisini de koyarak on liraya satış yapabilecektik.

***

Tesisi kurak paramız yetişmiyordu.

Konya Ticaret Odası başkanı Kemal Kahveci bizi teşvik ediyordu.

Ondan Ticaret odasının Şirkete iştirakle yardımcı olmasını istedik.

Ayrıca Belediye yede giderek yardım istedik.

***

Ticaret odası ilgilenerek altmış bin TL yardım yapmaya Yönetim Kurulu karar vermişti

 Buna çok sevindik ve bu bedelle tesisi yapabiliyorduk.

***

İnsanların kendi menfaatleri vazifeli bulundukları yerleri bile ıska geçer…

İşte burada da öyle oldu.

Ticaret odası yönetim kurulunun kararını Meclis Kurulu onaylayacaktı.

Toplantıda Meclis başkanı A. Yapıcı  “Ben yılda yüz tane satamıyorum. Büyük tesisin imalini kime satacaksınız. Karlı iş değil” deyip onaylamamış oldu.

Böylece bizim uğraşımlar, hayal oluverdi.

***

Daha nelerle karşılaşacak neler yapacaktık? Gelecek yazıda izleriz inşallah…

***

Sağlık ve esenlik içinde sevdiklerinizle yaşam dileğimle…