Samimiyet, sahteliğin tam zıttıdır. Doğallıktır. Özümüzün en saf haliyle dışa yansımasıdır. Zoraki gülümsemeler, abartılmış duygular, saklanmış kibir gibi değildir samimiyet. Samimi insanlar cesurdur. Bir kere şeffaftırlar zaten. Şeffaflığın ve kendinden emin olmanın gücü, bir insanın en büyük zenginliklerinden biridir. Ancak samimiyetten kastım, yumak yumak olmuş ilişkiler, aşırı sempatik olma gibi anlaşılmasın lütfen.

Samimiyet arkadaş ortamında kafasının ortasına vurup "ne haber lan" demek değildir kırmamak, rencide etmemek, hoş görmek, sevmek, saygı göstermektir...

Samimi olmak, sadece hissettiğin gibi olmaktır, o kadar. Menfaatsiz, çıkarsız, kalben ne hissediyorsan, aklen ne düşünüyorsan o. Bazı insanlara sarılmak istersin, uzaktayken bile çok özlersin de, bazılarından ise -Allah affetsin- yakınında olduğu halde kaçacak yer ararsın. O yüzden değerli dost, samimiyet mesafeleri ve uzaklıkları yerle bir eder. Uzak diye bir yer yoktur ve gerçekten de paylaştığımız gökyüzü buluşturur bizi. Bu olsa olsa samimiyetin gücüyle olur.

E tabi aklınıza şu da gelebilir: “Herkese de samimiyet gösterilmiyor. İnsanlar suistimal ediyorlar.” Bu noktada az önce söylediğim şeye geri dönelim. Eğer böyle düşünüyorsanız samimiyeti veya samimi olmayı insanlarla abartılı bir sempati veya muhabbet kurma olarak algılıyor olmalısınız. Bu bir kavram yanılgısıdır.

Samimi olmak demek, otobüste yanınızda oturan hiç tanımadığınız bir yolcunun şeceresine kadar öğrenmek değildir asla. Samimi olmak, insanların sizi aşırı aşırı sevmesi de değildir. Samimi olmak, yüzünüzde her daim Julia Roberts kıvamında bir gülümseme ile dolaşmak da değildir. Samimiyet sadece kişinin kendisi olması ve inandığı işleri yapmasıdır.

Samimi olmak görsünler diye değil olduğun gibi davranmaktır. içinden geleni söyleyip içinden gelen gibi davranmaktır. O kadar muhtacız ki doğallığa, yaşarken, okurken, gezerken, yemek yerken, konuşurken.. başkası olmaya değil kendin olmaya giden yolun ilk basamağıdır samimiyet..!

Kardeşler samimi olun.

Selam ve dua ile..!