Safız ya…!
Bildik bir fıkra var…
Adamın ineği hastalanmış...
Dua etmeye başlamış;
"Allah’ım ineğim iyileşsin, 15 gün oruç tutacağım…" demiş
Sözünde de durmuş… Tam 15 gün oruç tutmuş... Bir gün sonra inek ölmüş...
Adam öfkeyle;
“Ey Allah’ım orucu Ramazan’dan düşerim, ineği de kurbana sayarım.. .” demiş…
***
Niye bu kadar başarılı oldular?
Bu kadar himmeti nasıl topladılar?
***
Bu konu çeşitli platformlarda, farklı argümanlarla tartışıldı hep... İdarenin saflıkları üzerinden bu kadar etkili oldular görüşü hâkim kılındı nihayetinde…
Haksız bir görüşte sayılmazdı…
İdarenin en başı Allah’tan ve milletten af diledi…
Onlar uyanık(!) olsaydı, bu kadar gönüllü uyutulmazdık belki de…
***
Ama öz eleştiri hiç yapılmadı toplumda…
Toplumun her ferdi “aldatıldığından” dem vurdu… Ya da “iyi niyetinin” kurbanı olduğunu dillendirdi…
Safız, tertemiziz ya…
***
Tüm toplum “gönüllüce” kandırıldı aslında…
Belki de en büyük öz eleştiri bu tartışmaların içinde bilerek hala “es” geçiliyor…
Nefislere hitap ettiler…
Tek cümle, başarılarının temel sırrı bu…
***
“Her türlü herzeyi yiyelim paramızla, ya da bulunduğumuz makamlarda göz yumarak, bunlar bizi dünya nimetleriyle ile birlikte cennete yaklaştırsın(!)...” dendi…
Koro halinde hem de…
Son dönem çılgınca kazandığımız kaynağı şüpheli faizle marina edilmiş paramızı gönlümüzce harcamamıza müsaade etmiyordu İslam…
“Komşusu açken tok yatan bizden değildir…”
“İsraf haramdır…”
“Allah faizi kahreder…”
Ve yüzlerce ayet ve hadisli örnek…
Biz Allah’ın emirlerini bile-bile her kademeden insan olarak çiğnerken, onlar Cizvit Papazları gibi yeni bir İSLAM(!) ile geldiler topluma…
Balıklama atladık…
Ne kadar harama bulaşırsan bulaş, himmetle temizleyiveriyordun günahlarını…
***
Hoşumuza gitti…
Rüyalarıyla(!) nefsimizi azdırdılar…
Öyle ya, her türlü naneden sonra, cenneti parselleye bilmek…
İşimize geldi, haramları ihya(!) ederken, toplumda Müslüman bir duruş(!) kazandırıyorlardı himmet sahiplerine…
***
Kendi cennetimize, cehennemimize sahip çıkamayınca, onların tekeline geçen cinnet ve travma dolu bir dinin(!) içinde yaşattılar yıllarca…
Hoşumuza gitti…
Al gülüm, ver gülüm…
Ver himmeti, al en üst makamlarla birlikte tövbeyi…
Öyle ya, cennette ellerindeydi(!) cehennemde…
***
Şimdi daha çok hoşumuza gidiyor…
“Gönüllü” duruşları unutup, hepsinin suçunu üzerimizden atıyoruz…
İneği kurbana, orucu da Ramazan’a sayıyoruz…
Bütün pisliği onlar yapmış…
Pırıl pırılız şimdi…
Safız ya…!
