Ne de güzel gelirdin sen Ya Şehr-i Ramazan. Sen geliyorsun diye süslenirdi minareler. Mahyalar yarışırdı birbirleriyle karanlıktan aydınlığa. Göğsüne Kur’an-ı Kerimi sıkıca bastırıp mukabeleye koşardı kadınlar. Aynı anda alınlar secdeye dokunur, hep birlikte kıyama dururduk teravihlerde. sevgiliyi bekleyen meczuplar gibi beklerdik senin yolunu. 

**

Çölünde susuz kalmaya da bereketinde doymaya da hasret kalırdık Ey 11 Ayın Sultanı. İftara saatler kala uzun kuyruklarda mis gibi pidelerin kokularla şenlenmeye yeterdi gönlümüz. çocuklara kıyamazdık ama onlarda tekne orucu ile karşılardı seni. ezana bir saat kala gücümüz tükenir, göğe yükselen kelamla bir yudum su içer unutuverirdik o açlığı. 

**

Ne de güzel gelirdin sen 11 Ayın Sultanı. Şeytanları zincire vururlar. Nefisler hizaya geçer. Bir ayda olsa huzuru doruklarda yaşardık. Daha bir hoşgörürlğü olurduk sen gelince. ekmeğimizi bölüşürdük, iftar yemeklerinde buluşurduk eş dost. sahurlarımız yarı uykuda geçerdi, son bir bardak suyu içebilmek için zamanla yarışırdık. 

*

İşte yine geliyorsun eteğinde kandillerle. biz yine hasretle bekledik seni. biraz mahzun olsak da gel gör halimizi. aylardır bir salgın hastalığın pençesinde; korkuyla, endişeyle geçiyor günlerimiz. 

**

Her saat çare ararken her geçen gün kayıplar verdik vermeye de devam ediyoruz. Gönlümüz en çok yoran bizi en çok üzen de camilerimizin kapılarının yüzümüze kapanması. Kabemizin ıssız kalması. Senin gelişin bize umut olacak biliyorum. İstedik ki bu illetten kurtulalım seni yine coşkuyla karşılayalım. Camileri bir ay da olsa dolup taşıralım. 

*

Yıllda bir kez de olsa soframıza yabancı oturtalım, karnını doyuralım. bir ay sürse de açın halinden anyalayalım. Kura’n-ı Kerimler hatmedelim. Yoksa sebep bu mu Ey Şehri-i Ramazan? özgürlüklerimize pranga vuran bu salgın hastalık;insanlığımızı, müslümanlığımız yılda bir kez hatırladığımız için mi? 

**

Kardeşlerimizi bir kez hatırladığımız için mi? 11 ay Allah'ı hatırlamadan bir dünya telaşı içinde ordan oraya savrulurken senin gelişinle tövbeler ettik. Seni uğurlayınca kaldığımız yerden devam ettik. Seni dolu dolu yaşamak nedir ya tam anlayamadık ya da tamamlayamadık. Ondar mıdır bu burukluğumuz, bu utancımız. zamanında kıymet bilmediğimiz ne varsa şimdi özlüyoruz. Aynı evin içinde birbirimize hasret yaşıyoruz.

**

Bak herkes yorgun, mahçup, suskun Ya Şehr-i Ramazan.sen bize umut ol.sen bize derman ol.sen bizi topla İslam sancağı altında. Uçsuz bucaksız sofralarda bir araya getir sen bizi. çocukların şen şakrak gülüşleri arasında minareler inletsin gökleri ve yeri." Allahu Ekber" desin dağlar, taşlar. Biz camilere koşalım. Sen bize ilaç ol Y Şehr-i Ramazan, sen bize sen bize yüz çevirme, sen bize küsme. Dağıt şu ölüm sessizliğini kavuştur bizi bize. MONAROZA