Bugün orucun ilk günü… Tarifi imkansız duygularla dopdoluyuz…

Gönüller telaşeli… Nefisler endişeli…

Vücut alışma derdinde, akıl iftara kilitli…

Geçen yıl Ramazan sofralarını süsleyen kaç can, bu yıl serin mezarlık gölgelerinin altında yatıyor…

Bir Kerkük Türküsü’nde dediği gibi şairin ;

“Baba bugün dağlar yeşil boyandı,

Kim yattı kim uyandı…!”

Geçen Ramazan’dan bu yana, kimler daha kimler uçup gitti evtikli ruhlarıyla Âlemi Berzaha…

Bakalım kaçımız ulaşacak Bayram sabahlarına…

***

Ramazanı hemen geçiverip gitmesini umduğumuz bir mahrumiyet vaktinden ziyade, on bir ayda açlıktan kırılıp, zayıflayan ve bitap düşen ruhlarımızın beslendiği anlık zamanlar olduğunu bir kavrayabilsek geldiğine değil, gittiğine yanar gönüllerimiz…

Merhametimizin, vicdanımızın, insani değerlerimizin, etrafımızın, ötekimizin, berikimizin farkına vardığımız zamanlardır Ramazan…

***

Dünya telaşesi içerisinde toza, toprağa bulanmış insanlığımız….

Sırrı atmış, ömür aynalarımızda kısacık da olsa ruhlarımızı seyrettiğimiz anlardır Ramazan…

“Ömürden gidiyor her an,

Ömrümüze can katıyor yakalanan her Ramazan…”

***

Ömürlerimiz ;

Rendenin ucundaki kaşar misali…

Her an çalabın değirmeninde un ufak edilirken zaman,

Vadelere doğru sürüklenir, dünyaya dalmış olan insan…

Kabirlerimize doğru hoyratça sürüldüğümüzden habersiz, dünya düzlüklerinde birbirini sürmekle meşgulken insan ;

Tövbe kapılarını ardına kadar açan,

Hoş geldin Şehrül Ramazan..!