Onlar, Rablerinin rızasına ermek için sabreden, namazı dosdoğru kılan, kendilerine verdiğimiz rızıklardan gizli olarak ve açıktan Allah için harcayan ve kötülüğü iyilikle ortadan kaldıranlardır. İşte bunlar için dünya yurdunun iyi sonucu vardır. (Ra’d Suresi 22)

İyilerle kötülerin mücadelesi hep süre gelmiştir. Bu Hz. Âdem Peygamberin dünyaya gönderilmesinden itibaren başlamış, kötülüğün ilk başlangıcını da kabil üstlenmiştir. Peki, kötülüğe karşı iyilik nasıl olmalıdır?

Fussilet Suresi 34.Ayet-i Kerime de Yüce Rabbimiz : “İyilikle kötülük bir olmaz. Kötülüğü en güzel bir şekilde sav. Bir de bakarsın ki, seninle arasında düşmanlık bulunan kimse sanki sıcak bir dost oluvermiştir.” Buyurmak suretiyle kötülüğün iyilik karşısında eriyip yumuşayacağını, hatta dostluk seviyesine bile gelebileceğini açıkça ifade etmiştir. Kişinin nefsine ağır gelen her şey karşısında savunmaya geçmesi, haksız bir dava da bile kendi çıkarlarına ters olan bir şey olduğunda onu savunabilmesi kişinin içerisinde barındırdığı nefsi ve manevi hastalığı sebebi ile olmaktadır. Ama nefsi terbiye eden bir kişi hatasının farkında olup, doğrunun yanında doğru diyebilmeyi, yanlışa ise yanlış demeyi bilecektir. Nefsi terbiye edip şahsiyetini olgunlaştıran her mü’min yapılan bir kötülüğe karşı iyilikle cevap verebilmeyi öğrenmiş demektir. “İyiliğe iyilik her kişinin kârı, kemliğe (kötülüğe) iyilik er kişinin kârıdır.” Atasözümüz ise söylediklerimizi desteklemekte iyiliğin farklı bir erdem olduğu vurgusu yapmaktadır.

Dinimiz İslam bizlere gerçek mü’minin özelliklerini Kur’an-ı Kerim de sıralamış, Peygamber Efendimiz (s.a.v) ise bizzat kendisi hayat nizamı ile bizlere örnek olarak göstermiştir. Peygamber Efendimiz asla kimsenin kalbini kırmamış, kendi ve ümmeti için kötülük yapanlara karşı af yolunu tutmuş, kötülük yapanların ıslahı için dua etmiştir. İslam’a davet için gittiği Taif yolculuğunda olmadık eziyetler yapmış olsalar bile onların bilmediğini ifade ederek islamla şereflenmeleri için dua etmiştir. Bizler öyle bir Peygamberin ümmetiyiz ki o mü’minlere düşkün, onlara çok şefkatli ve merhametlidir.

Bütün bu söylediklerimiz gösteriyor ki kötülüğe iyilikle karşılık vermek gerekmektedir ama kötülük yapanın kötülüğünde ısrar etmesi neticesini doğurmadan onun tam tersine yaptığı hatanın farkına varmasına sebebiyet vermesini sağlamalıdır. Öte yandan kötülük yapanın ısrarı devam ediyorsa bizim ona karşı tavrımız onun kötülüğünü daha da artırıyorsa bu yaptığımız amel onun hayrına olmadığı çok açıktır. Bu ince çizgiyi de kaçırmamalı iyilik yapmanın kötülüğün her durumuna katlanmak demek olmadığını da bilmek gerekmektedir.

İyilerin ve iyiliklerin yanında olma ümidi ve duası ile;

Selam, dua ve muhabbetlerimle…