Kendini beğenmişlik duygusundan arındırmak isteyen kişi, şu dört şeye riayet etmelidir:
1. Her konuda başarıyı Allah’tan bilmelidir. Başarıyı kendinden değil de Allah’tan bilen kimse, kendisini beğenmeyi bırakır ve şükür halinde olur.
2. Her daim Allah’ın kendisine verdiği nimetleri aklında tutmalıdır. Bu halde olan kişi, şükürle meşgul olur. Kendi amellerini görmez ve kendini beğenmişlik duygusundan kurtulur.
3. Yaptığı amellerin kabul olup olmadığı hakkında endişe ve korku halinde olmalıdır. Bu halde olan kişi, amelleri ile övünmez ve kendini beğenmişlik duygusuna yenilmez.
4. Günahlarını devamlı hatırında tutmalıdır. Günahlarının, sevaplarından daha ağır geleceğini düşünen kişi, amelleri ile övünmez. Kıyamet günü karşısına ne çıkacağını bilemez. Onun övünmesi ve kibri amel defterini eline alınca ortaya çıkar.
İbni Abbas (r.a) şöyle anlatmaktadır:
“Biz, “Kitabı sağ tarafından verilen, “Alın kitabımı okuyun,” der.” (Hakka, 69/19.) ayetini devamlı okuyor ve dinliyorduk. Fakat bu ayette anlatılanların kim olduğunu bilmiyorduk. Bizler, bir gün Hz. Ömer (r.a) ile beraber oturmuş sohbet ediyorduk. O esnada içeri Ka’b el-Ahbar (r.a) girdi. Hz. Ömer (r.a),
⁃ Ya Ka’b! Allah’ın kitabından bir şeyler anlat bize, dedi. Ka’b (r.a),
⁃ Allah (c.c), kıyamette bütün insanları kendi önderleri ile birlikte mahşer alanında toplar. Bu önderler, insanları ya hidayete götürmüşlerdir ya da sapkınlığa. İnsanları hidayete götüren önder, cemaatinden önce çağrılır. Allah’ın huzurunda, kendisine amel defteri sağ tarafından verilir. Kötü amelleri ise kendisine gizlice okunur. Böylece kişi, ben amellerimle cennete girdim deme lüksünde olamaz. By kişinin Salih amelleri açıktan okunur. Orada bulunan herkes, “Helal olsun, onun amellerinden hayır çıktı.” Derler. Sonra bu kişiye kötü amelleri okunur. Kötü amelleri kendine okununca, “ben mahvoldum” der ama amellerin en altında şu not yazılıdır: “Ben, seni affettim.” Akabinde bu kişiye, nurdan bir taç giydirilir ve kendisine, “Haydi, sana uyanların yanına git ve onların sa senin gibi olacağı müjdesini ver” denir. Bu kişi Allah’ın huzurundan ayrılıp, cemaatinin yanına doğru gitmeye başlayınca, mahşer yerindekiler, “Allah’ım! O kişiyi, bizim yanımıza gönder” diye yalvarırlar. Fakat bu kişi, kendi cemaatinin yanına gider ve
“Kitabı sağ tarafından verilen, “Alın kitabını okuyun,” der. (Hakka, 69/19.) ayetini okur. Ve cemaatine dönerek, “Rabbim beni bağışladı. Sevinin artık. Sizin durumunuz da benim gibidir,” der. Ka’b el Ahbar (r.a) anlatmasına şöyle devam eder:
⁃ İnsanları sapkınlığa götüren kişi de huzura getirilir. Kendisine kitabı verilmek istendiğimizde, sağ eli ile almak ister ama sağ eli boynuna dolaşır. Sol eli ile almak ister ama sol eli de boynuna dolanır. Benim amellerimden sadece kötü olanlar yazılmış, iyi olanlar yazılmamış demesin diye, bu kişinin önce iyi amelleri okunur. Sonra da kötü amelleri kendisine okunur. Kötü amellerini gören kişi,
⁃ Dünyada ne işlemişsem hepsi yazılmış ve bana karşılığı da verilmiştir, der. Orada bulunanlar bu kişinin amelini görünce,
⁃ Bunun ameli ancak şerdir. Yazıklar olsun bu kişiye derler. Bu arada amellerinin altında şu not yazılıdır: “Sana azap hak oldu.” Yazısını görünce yüzü zifiri karanlık gibi kapkara olur. Başına da ateşten bir taç giydirilir. Sonra da kendisine,
⁃ Haydi sana uyanların yanına git. Sana uyanların sonu da senin gibidir, denir. Kendisine uyanların yanına doğru giderken, oradakiler,
⁃ Allah’ım onu bizden uzak tut. O, bizden biri olmasın, derler. Yanlarından geçtiği herkes, o kişiye lanet ederler. Kendisine uyan kişilerin yanına gelir. Kendisine uyanlar bile, “bizden uzak ol” derler. Adam da kendine uyanlara lanet eder. Ayette bu konu şöyle anlatılmaktadır:
“Sonra kıyamet gününde birbirinizi tanımayacak, birbirinize lanetler yağdıracaksınız. Varacağınız yer, cehennemdir. Hiçbir yardımcınız da yoktur.” (Ankebut, 29/25.) sonra bu kişi, kendine uyanlara “sonunuz benim gibi olacak” der.