Kasabadan mahalleye devşirilen birçok yerleşim yerinde sancılı süreç devam ediyor.

Hepsinin ayrı ayrı sorunu var.

Ancak yıllarca ilçe oldu olacak, gözüyle bakılırken bir anda kendini mahalle olarak bulan İsmil’in durumu çok daha farklı.

Tıpkı birçok köy gibi onlar da “zaten kazanacağız, eğer oy çıkmazsa hizmet alamazsınız” tehdidiyle karşılaşıp, neredeyse seçim tabiriyle; “tuluk” çıkardılar.

Ama olaylar bekledikleri gibi gelişmedi tabi.

Kanalizasyon çalışmaları için tüm yollar kazıldı. Ama karınca hızıyla ilerliyor.

Şimdi yağmur yağdı mı yarım metre çamurdan bahsediliyor. 

Köylünün yıllarca açılmasını istemediği, izin vermediği tekel bayi de caminin hemen 50 metre yanına açıldı yeni dönemle birlikte.

Açılmaması için çok uğraşmışlar ama ellerinden pek bir şey de gelmemiş.

En son Konya-Ereğli yolunu trafiğe kapatarak gündeme geldiler.

Gündeme geldiler derken, sadece bizim gazetede çıktı sanırım bu haber.

Kimsenin haberi yok.

Sabah Konya’ya gelen işçiler, otobüs sayısının azaltılması nedeniyle işine gücüne gidemez olunca seslerini duyurmak için eylem yaptı.

Büyükşehir Belediyesi, ayakta yolcu taşınmasını yasaklamış ama ek sefer de vermemiş İsmil’e.

Her yere gitmişler, muhtar çalmadık kapı bırakmamış ama muhatap bulamamış.

Çareyi eylem yapmakta buldular ama sonuç nafile…

Eylem sonrası gözaltına alınan 5-10 kişinin de çektiği sıkıntı yanına kâr kaldı.

Yol kesmeyi haklı bulmuyoruz ama böyle yerinden yönetim mi olur?

Köyden mahalleye dönen yerleşim yerlerinin sorunlarıyla ilgilenecek birimlerin kurulması şart gibi görünüyor. Kent merkezindeki düzeni oturmuş mahalle gibi bakılması son derece yanlış gözüküyor.

Sorunlara çözüm muhatabı bulamadıktan sonra, köyü mahalle yapmanın bir anlamı kalmıyor.

O yüzden belediyelerin “gönülleri kırmadan dökmeden” çözümler üretmesi gerekiyor. Çünkü köylüler daha kırılgan ve hafızası kuvvetli insanlardır.

Umuyoruz, nüfusuyla birçok ilçeyi geride bırakan bu koca mahallenin sorunları çığ gibi büyümez.