“Sevgiyi muhteşem bir iyilikle, yücelikle birlikte düşünmek gibi evrensel bir hatamız var. Oysa bencil bencilce sever, zalim zalimce. Mori Morisso' nın da dediği gibi sevgi asla sevenden daha iyi değildir.''

**

Geçtiğimiz günlerde yapılan KPSS Genel Kültür-Genel Yetenek sınavında sorula bir soruya ait olan bu söz bu günlerde çok konuşuluyor.

Duyan herkesin beğenisini kazanan paragraf içinde deni manalar gizli, ince mesajlar barındırıyor gibi geldi bana.

Bu nedenle yazmaya ve üzerinde konuşmaya değer bir konu olduğunu düşünüyorum.

Sevgi geçirgen bir yapıya sahip… İçinde yaşadığı insanların özelliklerine göre yansımaları oluyor. “Bencil bencilce sever” diyor. Demek ki sevginin belirli bir tanımı ve şekli yok.

Su gibi içine girdiği kabın şeklini alıyor.

Bazen sevginin zarar verdiğini görüp şaşıyoruz.

Sevgi zarar verebiliyor demek. O zaman burada olup bitenler sevgi ili değil seven kişi ile alakalı. Bana göre değil!

**

Mori Morisso’ nun düşüncesine katılmıyorum. Birinin ne hissettiğini kişinin kendisinden daha iyi bilmemiz mümkün değil. Yani bir insan sırf işi kalpli diye sevgisi de iyi olacağı anlamına gelmiyor. Bence sevgi, insanlara göre şekil alır demek yerine insanlar sevgiyle şekillenir demek daha doğru. Çünkü bazen biz bile kendi duygularımızı adlandırmakta güçlük çekiyoruz. Her güçlü duyguyu sevgi sanabiliyoruz. Sevgi sözcüğünü kirletenler de yine biz insanlarız. “Zalim zalimce sever” demek insanın sevgi uğruna yapacağı her türlü kötülük mubah demek olurdu ki bu korkunç bir şey. O zaman her türlü zalimlik sevgi adı altında meşrulaştırılmak istenirdi. Günümüzde ne yazık ki acı örneklerine rastlamak mümkün. Kadına şiddet gibi…

**

Davranışlarımız sevgi sözcüğü ile çelişiyorsa buna sevgi dememek gerek. Çünkü sevgi, dokunduğu buzdan dağlarını eritir, çölleri aştırır, dikenlere katlandırır, fırtınalara göğüs gerdirir. Mecnun’nun çölleri aşması Leyla’yı sevdiğinden midir yoksa maceraperest olduğu için midir? Sevgiyi kalıpları sokmaya vi insani diğer özelliklerle bağdaştırmak bana göre hatalı bir davranış olur, çünkü burada söz konusu olan insan duyguları çok çabuk değişebilen bir organizmadır. Sevginin yüceliği asla insanın kişiliği le ölçülemez. Burada önemli olan ne hissettiğimizi iyi bilmek onu doğru adlandırabilmektir.

**

Ne olursa olsun sevginin gücüne inanıyorum. Çıkmayı göze alamadığın yolları ancak sevgi ile aşabilirsin. Kalbi taşlaşmış insanların yüreğine ancak sevgi ile girebilirsin. İçinde hakiki sevgi olan bir insanın aklında kötülüğe yer yoktur. Bencilce sevilmez, zalimce sevilmez, zarar vererek sevilmez. Gerçek sevgi koşulsuz olandır.

**

Ana fikir olarak şunu söylemeliyim ki ne hissettiğinize iyi karar verin. Anlamlı her duyguya sevgi kılıfı geçirmeyin. Yürekten sevmeyi deneyin. Çünkü sevgi evrensel ve kapsayıcıdır. Nedensizdir. Sevgi sevenleri birbirine dönüştürür. “Neyi seversen, o olursun.” der Osho ve ekler “sevgi simyadır. Hiçbir şey sevgi kadar dönüştürücü değildir. Seni daha yükseklere, doruklara çıkarabilecek bir şeyi sev. Senin ötende bir şeyi sev.” Monaroza