Her beldenin bir futbol takımı olduğu gibi güzel Bozkır'ımızın da renklerini akan sulardan, yemyeşil bitki örtülerinden alan yeşil-beyaz forma renkli ve her Bozkır'lı gencin bu spor kulübünde formasını giymek, futbol oynamak istediği bir takımı vardır.

Bu takımdan kimler kimler gelip geçmiştir. Ali Rıza Tarhan'da bunlardan biridir. Bozkır Gençlerbirliği spor kulübüne futbolcu ve antrenör olarak hizmetler vermiş, yeşil-beyaz forma rengine gönül verenlerden olmuştur.

Ali Rıza Tarhan, Bozkır sevdasından dolayı kendisini isteyen büyük kulüplere gitmemiş, Bozkır'da futbol oynayıp, Bozkır'da antrenörlük yaparak, yaşamını sürdürdüğü ve çok sevdiği ilçesinde hayatı nihayete ermiştir. Allah rahmet eylesin.

(Alıntı: Şerafettin Sorkun)

"Bozkır Gücü Kulübü Başkanı, öğretmen Muammer Tunahan hocamızın da Ali Rıza Tarhan ile anılarını paylaştığı 4 yıl önce kaleme aldığı; “Domatesin çekirdeği kırmızı! kırmızı! Ali Rıza sahaların yıldızı! yıldızı!” başlıklı yazısını; rahmetlinin anısına ve amatör futbola hizmetlerine hürmeten sevdikleri ile buluşturuyoruz."

DOMATESİN ÇEKİRDEĞİ KIRMIZI! KIRMIZI!

Tarih 1984-85, Bozkır Endüstri Meslek Lisesi’nde okuduğum yıllardı.

Bozkır Gençlerbirliği'nin maçını izliyoruz, seyirciler hep bir ağızdan: "Domatesin çekirdeği kırmızı! kırmızı! Ali Rıza sahaların yıldızı! yıldızı!" diye bağırıyorlardı.

Yanımdaki arkadaşlara;

--- Ali Rıza'da kim? diye sordum.

9 forma numaralı iri cüsseli, toplara uzaktan sert ve isabetli vuran tank gibi bir oyuncuyu gösterdiler.

Maçta iki de gol attı ve oynadığı futbolla da tüm övgüleri hak etti. Maç sonu Ali Rıza ağabeyi yanımıza çağırıp coşku içinde galibiyeti kutladık.

O güne kadar futbolda tek idolüm Fenerbahçeli Selçuk Yula idi. O yılların Türkiye gol kralı ve tuttuğum takımın yıldızıydı. Sırf ona benzemek için saçlarımı uzatıp lüle lüle yaptığımı hatırlıyorum.

Artık bir de Ali Rıza ağabeyimiz vardı. Onun yeri çok farklıydı çünkü O bizden biriydi. Bir yıl sonra yapılan kaymakamlık kupasında bizim köyün yani Çat'ın takımı ÇATKO'da forma giydi ve ÇATKO turnuvada ikinci oldu. Çat'ta çoluk, çocuk herkesin gönlünü kazandı. Öyle ki sokakta güzel bir gol atan çocuk Ali Rıza! diye sevinç narası atar oldu.

Aradan yıllar geçti... Bozkır Atatürk İlköğretim Okulu'na Beden Eğitimi öğretmeni olarak çalışmaya başladım.

Bir gün; Hisarlıklı rahmetli Berduş dayının evinde oturuyorum. Soğuktan apartmanın tüm su saatleri donmuş bazıları su kaçırıyordu. Vanalarını kapatıp doğru belediyeye gittim. Konu ile ilgili birime vardım, bir de ne göreyim karşımda Ali Rıza ağabey görevli olarak duruyordu. Durumu kendine izah ettim.

--- Bir aylık muhammen bedelden ceza ödeyeceksin! dedi.

--- Daha su saati bir kaç gün önce okunmuş bir gün de bir aylık su mu harcadık? dediysem de kâr etmedi.

--- Encümen kararı dedi.

Bende;

--- Bakın Ali Rıza bey ben Bozkır'da beden eğitimi öğretmeniyim ve hayatım boyu iki futbolcuyu sevdim. Birincisi Fenerbahçeli Selçuk!

Dedikten sonra biraz bekledim.

--- Eee diğeri? diye sorunca...

--- İkincisi de Bozkır Gençlerbirliği'nden Ali Rıza Tarhan dedim.

Hemen gülerek ayağa kalktı;

--- Sen Çatlı mısın? Otur çay kahve ne içersin?

Derken o arada bizim saatler halloldu.

Ara sıra çay boyunda birlikte maç seyredip kritik falan yaptık.

Konya'ya tayin olduktan sonra Bozkır Gençlerbirliği'nde antrenörlük yaptı. Hatta Atatürk İlköğretim Okulu'ndan öğrencim Arif'i profesyonel futbolcu olarak spora kazandırdı.

Bozkır Gücü atkısını yaptırınca telefon ile arayıp;

--- Çocukluk yıllarımızın yıldızı ile bir fotoğraf çekinmek isteriz dedim.

Hemen geldi.

Velhasıl Ali Rıza ağabey her pozisyonda Bozkır'a hizmet vermiş yerli bir yıldızımız ve değerimizdir. Son yıllarda kanser tedavisi görüyordu. Vefat haberi bizi derinden üzdü.

Bozkır Gücü Spor Kulübü başkanı olarak Bozkır'a hizmeti dokunmuş bir değerimizi genç nesillere sunmanın hazzı ile Ali Rıza Tarhan ağabeyimize Allah'tan rahmet, yakınlarına ve sevenlerine başsağlığı dilerim.