Bir doktor kolay yetişmiyor. Başarılı ilk ve orta öğretim öğrenciliğini bitirip Üniversite sınavlarında iki milyon öğrenci arasından ilk 20.000 içinde yer almanız gerekiyor. Altı yıl boyunca ağır dersler altında ezilmenin ardından sizi, TUS (Tıpta Uzmanlık Sınavı) bekliyor. Burada da Tıp Fak. Mezunu arkadaşlarınız arasında bölümüne göre ilk %1-10 dilimlerinde yer almalısınız.

Sonuç olarak Bir Uzman doktor yaşamının en değerli otuz yılını, gençliğinin en değerli günlerini dirsek çürüterek geçiriyor. Üstelik bu çalışmalar Doktor ünvanını almakla da bitmiyor. Ömür boyu meslekteki yeni gelişmeleri izlemek, tıbbi araştırma sonuçlarına yer veren yeni yayınları sürekli okumak, branş kongrelerine katılmak gerekiyor.

Üstelik devlet de öğrenci başına en çok harcamayı tıp eğitimi veren fakülteler, sağlık elemanı   yetiştiren yüksek okullar için yapıyor.

Bütün bunlara karşın siz ülkenin bunca emek sonucu yetişen değerli bir evladını dış ülkelere zahmetsiz, bedavadan sunacaksınız öyle mi? Niçin yurt dışına gidiyorlar? Araştırılıp çözüm üretileceğine Hatta "Gidişleri olsun da dönüşleri olmasın." gibi hoyratça, beddua gibi sözler söyleniyor ki kabul edilebilir gibi değil. Yazık!

Mantıklı ve vicdanlı düşünmeliyiz.

Velhasıl, bizim doktorlarımız bizden biridir, kanımız canımızdır. Başımız ağrısa onların kapısını çalıyoruz. Öyle ise vefa ve sadakat göstermeliyiz. Malumunuz uzun süre pandemi süreci yaşadık. En çokta fedakarlığı doktor, hemşire ve sağlık çalışanlarımız yüklendi. Bu çerçevede şehit olanlarımız oldu. Allah hepsine rahmet eylesin. Her bir ferde ayrı ayrı teşekkür eder minnetlerimizi sunarız. Hasbel kader bu melun hastalığa bizde yakalandık. Sağ olsun aile hekimimiz ve hemşiresi her gün aralıksız telefon açıp sağlımızı sordular. Hepsine müteşekkiriz.

Çarşamba günü Konya’mızda yaşanan menfur olayı şiddetle kınıyoruz ve tekrarlanmasını istemiyoruz.

Cumanız ve Kurban bayramınız mübarek olsun. Allah’a emanet olunuz.