Son günlerin en popüler konusu hatta tartışması Müslümanların özellikle de dini eğitim gören gençlerin deizm bataklığına kapılmalarıdır.

Öylesine popüler oldu ki Cumhurbaşkanı bile devlet işlerini konuşacağı bakanları ile basın önünde deizm konusunu konuşur oldu.

Hâlbuki bu konu bu günün meselesi değildi.

Aylar günler öncesinden bazı Hocaefendiler ile yazarlar bu konuya dikkat çeken sözler söylemiş yazılar yazmışlardı.

Pek çok konuda olduğu gibi deizm mikrobunun en kolay yayıldığı ortamlar olan okulların bağlı olduğu sorumlu kurumlar deizm konusunda yine sınıfta kaldı.

Pislik taşıp çevreyi koku alınca bir şeyler yapmak düşüncesiyle çıktıkları meydanda elleri böğürlerinde kalmaktan başka bir durumda değil Milli Eğitim.

Yüzlerce İmam Hatip Okulu açmak çözüm değilmiş deizmin önünü kesmek için.

Ya da dindar nesil yetiştiriyoruz diye hamasi nutuklar atmakta yeterli olmuyormuş.

Aylardır yıllardır Ehli Sünnet cenahtan Sahih Sünnet ve Hadisleri inkâr eden mealciler hakkında uyarılar yükselirken kafalarını kuma sokanlar hala da aslında uyanmış değiller.

Kendine Müslüman diyen bir kişi düşünün ki; Müslümanların kurtuluşunun deizm de olduğu gibi saçma sapan bir fikri üniversitede dillendirmesine rağmen o üniversitenin İlahiyat Fakültesinden hiç ses çıkmasın.

Yine bir Müslüman hayal edin ki; Sahabe Neslinden (ra) bu yana kendisi dışındaki gelmiş geçmiş tüm Müslümanları Allah’ın (cc) muradını anlamayıp Kur’an-ı Kerim ayetlerinin hükümlerini yanlış anlamakla suçlamış olsun ve buna karşılık Diyanet teşkilatının hiçbir kademesinden itiraz eden olmasın.

Veya bir Müslüman düşünün ki; Hz. Peygamber’e (sav) bile iftira etmekten kaçınmadan Kur’an-ı Kerim’i Allah’ın (cc) Elçisinden (sav) daha iyi anladığını ve hükümlerin uygulamasını daha iyi bildiğini ifade etsin ama buna karşın birkaç Hoca efendiden başka hiç kimse bu yanlışı ifşa etmesin.

Bütün bunlar bu ülkede ne ile mi yapıldı?

Ellerine aldıkları tercüme ve hatta çoğu intihal ürünü olan ve bu Kur'an çevirilerinin Allah’ın (cc) kelamı veya tek muradı zannettikleri meallerle yapıldı.

Kendilerine karşı yapılan uyarıları bile kendilerine iftira yapıldığı suçlamasıyla karşılayan mealist deistlerin artık kaçacak gizlenecek yerleri kalmadı.

FETÖ meselesinde sınıfta kalan kurumlar bir kez daha sınıfta kaldılar.

Kendilerini hangi adla tanımlarlarsa tanımlasınlar mealcilik veya Kur’ancılık iddiasında bulunanların ya başlangıç noktaları veya varacakları son nokta deistlik olmuştur.

Çünkü Mealciler Kur’an-ı Kerim hükümlerinin kıyamete kadar geçerli örnek olarak hayata uygulayıcısı olan Allah (cc) Rasulü’nün (sav) Risalet’ini geçerli bir örnek kabul etmedikleri için ta en baştan deizme adım atmış olmaktadırlar.

Şimdilerde gün yüzüne çıkmış haliyle deistlerin Zina, Miras, Hadler, Cihad ve cizye ile Evlilik konularında Kur’an-ı Kerim’in açık hükümlerini red ettiklerini ifşa eden Ehli Sünnet mensubu İslam Âlimlerini itibarsızlaştırmaya dönük iftiralarının önü zamanında kesilmiş olsa idi Müslümanların gündemlerinde bu gün böyle bir konu olmayacaktı.

Mealci deistlerin dünyadaki diğer deistlerden en temel farklılığı hatta Mekkeli müşriklerin bile belki de akıl edemedikleri farklılıkları Hadis Sünnet inkârcılığında Hıristiyanlardan ve Yahudilerden bile daha azılı düşman konumunda olmalarıdır.

Bu düşmanlıkları sonucunda Hz. Peygamber’in (sav) söz ve davranışlarını Mekkeli Müşrikler ile Medineli Yahudilerde bile görülmeyen bir azgınlıkla red etmelerinin yanında İslam Şeriatına ve hukukuna çağdaş laiklerden bile daha fazla düşman olmaları mealci deistleri en kısa yoldan din dairesi dışına çıkarmış olmaktadır.

Neredeyse ellerindeki mealleri yazan kişiler sayısınca kendi içlerinde 100 lerce farklı düşünceye bölünmüş olan Hadis Sünnet inkârcısı mealist deistlerin bu gidişle Hz. Peygamberimizin (sav) dindeki örnekliğini red etmelerinden sonra sırasıyla önce Kur’an-ı Kerim’i daha sonra ise Hz. Allah’ı (cc) red etmeleri yakındır.

İnşaallah yanılan biz oluruz.