Dünya üzerinde özlemini duyduğum iki coğrafya var: Balkanlar ve Afrika.

Gerçekten gözümde tütüyor bir süre gitmezsem, gidemezsem.

Biri Evladı Fatihan, diğeri ümmetin mazlum coğrafyası.

Aslında her ikisi de göz bebeğimiz olmalı, olmak zorunda.

O kadar değerli ve kıymetliler ki.

Her şeyden önce samimiyet var. Mutluluk var. Kadere katıksız şartsız bir iman var. Gözlerini görün her iki coğrafyadaki insanların da, inanın sizler de dediklerimi daha iyi anlayacaksınız.

Nasip oldu yeniden Afrika’yı ziyaret etmek. Hamdolsun.

Resmen ruhsal detoks yaşıyoruz yeniden ekip arkadaşlarımızla. Burada olan arkadaşlarımızın samimiyeti, misafirperverliği, muhabbeti. Yereldeki kardeşlerimizin gözlerindeki o dostluk, muhabbet.

Aman ya Rabbi.

Resmen duygusal olarak doygunluğa ulaşıyoruz. Kendimizden geçiyoruz. Yorgunluğumuzu atıyoruz.

“Tatil için Seyşeller’e gittim.”

“Bu yaz Ibiza’da idim”

“Alışveriş için PARİS’e gittim, Milano’da geceledim”

Açık ve net söylüyorum; bu cümleleri kuran insanlara acıyorum. Etimle, kemiğimle, benliğimle acıyorum.

Üzülüyorum da. Nasipsiz oldukları için.

Büyün dünyanın göz bebeği mesabesinde olan ve herkesin bir şekilde dahil olmaya çalıştığı Afrika’da yine biz dışarıda kalıyoruz.

Tamam, yapılan güzel çalışmalar var. Eyvallah.

Ama milyonda bir emin olun. Zira yapılması gereken o kadar çok çalışma var ki.

Güney Afrika’da dil okulu için gelen gençlerimizi ziyaret etme imkanımız oldu. Aman Allah’ım! O kadar güzel insanlar ki. Allah o imkanı sağlayanlardan sonsuz kere razı olsun.

Sonra Tanzanya’da bir yetimhaneye gittik. Hüda vakfı öncülüğünde, TİKA ve Umuda Koşanlar derneği destekleriyle yapılan anaokulu, ilkokul, ortaokul, liseyi ziyaret etme imkanı bulduk. Hani Gamze hanımın derneği.

Sürekli buğulu gördük her yeri.

Şimdi dönüyorum güzel ülkemin güzel insanlarına.

Köyünüze 1000 kişilik cami yaptırmayın!

Ramazanda sırf “Falanca iş adamı şu kadar kişiye iftar verdi” dedirtmek için milyonlar saçmayın.

Sadakai cariyeniz olsun mu istiyorsunuz?

Hayır mı yapmak istiyorsunuz?

Afrika’daki mazlum coğrafyaya yapacağınız 1 birim yardım; ülkemizdeki 1 milyon birim yardım israfından, cami israfından, iftar gubuzluğundan evladır.

Belki beni gömecekler olabilir.

Zerre miskal umurumda değil.

Ama madem böyle bir körlüğünüz var, hodri meydan!

Ayarlayın programınızı, gidelim beraberce Ana Kıta’ya, Evlad-ı Fatihan’a.

Ne demek istediğimi o zaman anlayacaksınız…