Tarih canlanıyor yazı serisi

18 Mart 2016 Çanakkale savaşlarının ve zaferinin 101. yıl dönümüdür. Bu savaşlar ülkemizi işgal etmek isteyen yedi düvele (bütün düşmanlarımıza) karşı yapılmış, 250 bin şehit verilmiş ve sonuç bizim zaferimizle taçlanmıştır.

Bu savaş, ilk planda görülen, düşmanın teknik imkân, asker, silah, mühimmat, sevk ve idare üstünlüğüne rağmen iman gücünün nasıl yenilmez olduğunu gösteren çok açık bir göstergesidir. Düşman yenilmiş, denize dökülmüş ve zafer kazanılmıştır.

Çanakkale şehitler listesine baktığımız zaman gördüğümüz manzara müthiştir. Bir tarafta Anadolu’nun hemen hemen her il ve ilçesinden Türk, Kürt, Çerkez, Arnavut, Laz gibi ırklara sahip şehitler görülürken diğer taraftan Hicaz bölgesinden, Kafkaslardan, Makedonya’dan hatta Afrika’dan bile gelen askerler aynı ordu içinde ve aynı ideallerle çarpışmışlar, ölmüş ve şehit olmuşlardır.

İnsan ölüme bile gözünü kırpmadan gidebilen bu askerlerin birlikteliğini sağlayan duygu ve düşüncenin ne olduğunu merak etmez mi? İşte bu duygu ve düşünce İslam inancı ve “Hilafet merkezimiz düşman istilasına uğramış onu kurtaralım” azim ve gayretidir.

Bu günkü sosyal yapımız çıkarcılık üzerine kurulmuş olup ve aynı apartmanda iki komşunun birbirini tanımadığı bir zayıf toplum görünümündeyiz. Allah vermesin bir Çanakkale savaşı daha çıkarsa bu savaşta kazanma ihtimalimiz çok azdır.

YABANCILARIN TESPİTLERİ

Askerlerimizin yüksek iman gücünü ortaya koyan iki hatıra şu şekildedir.

Churchill, “Anlamıyor musunuz, biz Çanakkale'de Türklerle değil, Allah ile savaştık! Tabii ki yenildik...” diyerek durumu itiraf etmek zorunda kalmıştır.

Türk ordularının sevk ve idaresinde görevli Alman komutan Liman Von Sanders de, bu konuda, “Teftiş sırasında Mehmetçiğe soruyorum “Niçin savaşıyorsunuz?”
“Allah rızası için…” diyor.

Bütün Mehmetçiklerden aynı yanıtı alan Alman General, şu çok ilginç ve doğru yorumu yapar: “Evlatları Allah için çarpışan bir millet, ebediyen var olur!”

Bizim çok değil 95 sene önce denize dökerek yendiğimiz düşman bu sefer taktik değiştirerek bizi içimizden kuşatma altına almaya çalışmakta olduğunu görüyoruz.

Şimdilerde bir takım siyasilerimiz, ağzından; dün ülkemizden silahla kovduğumuz ve şairin “Kimi yamyam, ne bela…” dediği insanlara benzemeye çalışıyoruz. Batılılaşıyoruz, Garplılaşıyoruz, Modern dünya ile beraber oluyoruz, AET ve AB’ye giriyoruz, onlarla tek devlet olacak ve ülkemizin idaresini onlara bırakacağız şeklinde sözleri düşürmemektedirler.

“Biz düşmanı daha dün denebilecek kısa zaman önce denize dökmemiş, bu uğurda 250 bin şehit vermemiş miydik?” diye acı acı soruyoruz.

Bu gün, Avrupa’da 19 ülke parlamentosu “Sözde Ermeni katliamı” kararını kabul ederek karşımızda yerlerini aldıklarını bir kere daha göstermemişler midir?

ÇANAKKALE VE EKREM ŞAMA

Bizim çok değerli bir arkadaşımız vardır. Kendisini “Çanakkale savaşlarına” adamış bir yazarımızdır. Bu konuda yazılmış kitapları, makaleleri, konferansları bulunmaktadır. Bu işi gönülden yapan ve inceleyen bir yazarımızdır.

Ekrem Şama’nın bu konuda yazdığı bir yazıyı siz değerli okuyucularımın dikkatlerine sunmak istiyorum. Diyor ki Ekrem Şama;

“2. Abdülhamit Han gibi dünya lideri ve siyaset şampiyonu bir Padişah’ı, Siyonistlerin oyununa gelerek tahttan indirip hapse atan İttihat Terakki Partisi…

İktidarı devralır almaz, orduya el atıp politikalarına alet eden, hemen arkasından da devleti dünya savaşına sokan İttihat Terakki Partisi…  

İttihat Terakki Partisi’nin maceracı ve teslimiyetçi yöneticilerinin iş başına gelmesini fırsat bilen Batılı emperyalist devletlerin, Osmanlı’yı yutmak için Çanakkale’ye saldırmaları.

Osmanlı’nın 14 günde ezileceğini ve başta İstanbul olmak üzere tüm  topraklarının kendilerine teslim edileceğini sanan mağrur  haçlı zihniyeti sahibi emperyalistler.

İmanlı bir neslin yüz binlerce şehit pahasına kazandığı muhteşem bir Zafer.

Devam eden 1. Dünya Savaşı’ndan sonra önümüze konulan Sevr haritası. Tüm vatanımızın emperyalistlerce parsellenip yağma edilmesi demek olan Sevr haritası…

Muhteşem Çanakkale zaferimizden aldığımız moral ve ilhamla Anadolu’da yaktığımız bağımsızlık meşalesidir.”

Biz, Başkumandan’ın; “Üç dakika sonra şehit olacağını bilen; buna rağmen, dilinde Kur’an, Tekbir ve Salâvat’la gözünü kırpmadan, gönüllü olarak cennete girmeye hazırlanan bir ruh” olarak tanımladığı Çanakkale Ruhunu halen yaşayan ve yaşatan bir nesliz!

“Ey şehit oğlu şehit. İsteme benden makber/Sana aguşunu açmış, duruyor Peygamber” diyerek şehitlerimize sesleniyor ve yaktığınız bağımsızlık meş’alesinin asla sönmeyeceğine söz veriyoruz.”