Çok uzaklara gitmeyeceğim geçen bir yerde görmüştüm, yok yok okumuştum gerçi duymuş ta olabilirim her neyse siz benden okuyan olun...
Bir çiçekçi ile yapılan röportajda işler nasıl gittiğini soran muhabirin aldığı cevap "galiba insanlar birbirini eskisi kadar sevmiyor" olmuştu.
Birbirimize çiçek almayı bir yana bırakın sevgi sözcükleri bile kullanamıyoruz. Çünkü bizi hep karşı karşıya getirip her alanda düşman olarak gösterilen bir rakibi inşa etme derdindeler ama dediğimiz gibi bunu düşman olarak değilde rakip olarak görelim ve sonun da kardeşliğin kazandığı bir mücadelede yer alalım...
Her şey bir bağlılıkla ilerliyor durumda a partisini destekleyen b partisinin kalbini kırdığı gibi x takımını tutan y takımını ezmek için elinden geleni ardına koymuyor bu sadece  günlük hayatta değil iş hayatında da böyledir tarihte de böyledir hatta edebiyatımızda da iş  böyledir örneğin beş hecelilere karşı yedi Meşaleciler kurulmuş, divan edebiyatına karşı sadeciler. bunu saymakla bitmez. Hatta şunu da söyleyeyim bu konuyu eleştirenler ile eleştirmeyenler olarak da iki ayrı grup var :)

Aslında bu durum günümüze has bir durum olmayıp tarihimizde bir çok örneğine de şahit oluyoruz.
Osmanlı imparatorluğu denildiği zaman hepimizin göğsü istemsizce kabarır bunun asli sebebi İslam ruhu ile kazanılmış olan mutlak  zaferlerdir ve bu zaferler ise dünya tarihinde bir çok iz bırakmıştır ama konu gereği değinmem gereken husus başarıya giden yolun kardeşlikten ve sevgiden geçtiğini vurgulamak isterim.
Osmanlı olarak 70 küsurat millete kucak açmış ve 600 yıl civarında bir hükümdarlık sürdürüp kardeşlik ortamı ile bir çok zaferi beraber kucakladık ancak bunun böyle gitmesini istemeyenler tarafından ortaya atılan milliyetçilik akımı altında büyük bir darbe alıp böl parçala yut planıyla devam eden süreçte şuanki durumumuz gözler önünde ve  İslâm alemi de dağılmış durumda.

Oyun devam etmekte zamanında ırklarla birbirleri ile ayrıştırılanlar şuan farklı farklı sebepler ile karşı karşıya getirilmiş durumda sevgi saygı ve merhametin olmadığı bir devire kapımızı açıp gruplaşma ve ötekileştirme şaşkınlığına düşmüş durumdayız

Sadece Osmanlı’da da değil yakın tarihte bundan ibarettir.

18 mart Çanakkale zaferini kutlaması üzerinden çok vakit geçmemişken kısaca değinmek isterim. Zaferi kutlarken asıl dikkat etmemiz gereken husus o zaferi bize kazandıran 7 düvele meydan okuyan birlik ve beraberliğimizdi bunun kaynağının İslâm ve iman olduğunu da unutmadan ilave edersek eğer...

Son olarak..
31 Mart Seçimleri’ne girerken sonunda kardeşliğin kazanacağı düşüncesi ile devam eden süreçte ülkenin ve beldelerin saadetini elbette belirleyeceğiz ama seçim bir gün sürecek ve ardından herkes iş başına geçecek ve diğer günler gibi günlerimiz geçecek bunları göz önünde bulundurursak eğer kardeşliğimizi ve saygımızı asla kaybetmeyelim sükunet içinde halkımızın bekasına saygı duyarak güzel bir secim geçirme duası ile bitirelim

Selam ve dua ile...