Kimi sırlarıyla kalsa da, meçhulleri ve müsebbipleriyle, neticeleriyle, insan sillesi yemiş halkıyla Soma uzun müddet konuşulacak.
Faciayla birlikte tepkiler de devam ediyor. Özellikle işin içinde olan, mesleğin inceliklerini ve çevreyi bilen kişilerde ıstırap büyüyor. Onlar işçiyi, sorunlarını, katmerli çaresizliği çok daha iyi görüyor.
Sayın Dr. Tahir Parlak; mesleğinde çeşitli kademelerde bulunmuş, temayüz etmiş, şairlik yönü de olan bir şahsiyet.
Onun bir madenci kızı ve yeğeni olarak, bendenize ithaf ettiği bir şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum.

“SOMA KÖMÜR OCAĞI’NDA 301 ŞEHİT MADENCİ

Ocak içinde kömür kızışırken,
Tüten ilk dumanları yavaş yavaş yayılırken
Geniz yakan kokusu tehlikeyi haber verirken,
Kıvılcım ve zararlı gaz dolu hava akımında,
“Geliyorum” diyen yangından UTANIYORUM.

Ey Madenci! Sen tuzağın hedefinde çalışırken,
Yorgun bedeninden akan terler çizmene dolarken,
Gözlerine giren tozlar simsiyah yaş olurken,
Zehirli dumanlar seni nefessiz bıraktığında,
Bunca tamah ve ihmallerden UTANIYORUM.

Hiçbir meslekte böyle bir acı yokken,
Senin diri diri kavrulmana kader denilirken,
Yere düşmüş çaresiz başın günlerce yalnızken
Yaşam hakkın olan temiz havanın yokluğunda,
Ölüme mahkûm edilmenden UTANIYORUM.

Kaçamak yolların göçükle, dumanla kapanırken,
Bim metre derinde çaresizce mahsur kalırken,
Yardım feryadına zehirli gazlar engel olurken,
Ve bir ÂLEM ağlarken yarıya inmiş bayrağında,
Yanında olamadığım için UTANIYORUM.

Bir avuç kömür uğruna sen vardiyanda iken,
Bin bir tehlike içinde canınla uğraşırken,
‘Hakkınızı helal edin’ deyip secdeye varırken,
Sinsice ocağa giren Ecel’in katliamında,
Seni koruyamadığımız için UTANIYORUM.
                Tahir M. Parlak
                (Yangın, 13 MAYIS 2014)”

Ülke meselelerinin ve arayışlarımızın temelini teşkil eden yeni bir ruh madeni ergeç bulunacak. Maddî-manevî yaralar sarılacak.
 Ümitsiz değiliz. Aydınlık bir geleceğe her zaman inanıyoruz.
Bir de gönüllere doğru kazılar yapabilsek, tefekkür ve iman dolu yollar bulup açabilsek…