BASAMAKLAR
Ah Basamaklar…
Hayatımın yükselen düz çizgileri…
Allak bullak kaygılarımın sırdaşı…
Gözlerimin bir adım ötesinde dövüldüğü yer…
Kapı açıldı açılıyor dediğim mekan…
Bitirdiklerimin arttığı mekan…
Basamaklar…
Sonsuz teselliyle zamanımın tutsağı…
Basamaklar…
Babamın adım adım izlerinin sayısı…
Basamaklar…
Sonsuz teselliyle zamanımın tutsağı…
Basamaklar…
Gökyüzüne ilk adımımın ilk mekanı…
Yoruldum basamaklar…
Ağlıyorum artık…
Ne olur umut tarlasına çıkar beni…
Çıkar da ufka aç beni…
Güvendiğim dağların rengarek çiçeklerine…
Al beni…
Ah basamaklar!...
Saydır bana hayallerimi bir, iki, üç…
Gönlümün hevesinden al beni…
Çenemi ayaklarıma arkadaş ettir.
O zaman öyle bir yürüt beni…
Ve
Zaman…
Saysın, bir ben, bir ben daha, bir ben daha daha…
Basamaklar…
Annemin, uşağum sen misun?
Dediği o anda başlayan hüznüm..
44 kere bir basamak…
Nefesim olduğu kadar…
Hayallerim, umutlarım, acılarım…
Yüreğimin her yangınında…
Basamaklarımın sahibine…
Adımı söylemek…
Ben demek…
Yürüt beni sahibim demek…
Omuzlarımdaki yükümle…
Basamakların en sonuna..
Sonunda basamak olduğu o sona…
Ve oradan geriye bir bakabilsem…
Gerinin erdiği zaman basamaklarına…
Ve oranında gerisine bir bakabilsem…
Evet, basamaklarım…
Geriye yürüyüşüm kadar varsın…
Basamaklarım…
Adımı il anana…
Her uykuda adımı unuttuğumda…
Uyandırıp hatırlatana…
Getir beni, geriye saydır…
Sıfırla beni…
Beni hiç terk etmeyene…
Geri döndür beni…
SENSİN YARADANIM…
Dediğim o ana..,,
O ana..
O ana..
Bırak beni!...
Haftaya farklı bir bakışta buluşmak dileğiyle,
Saygılarımla.
