İyi bir insan olabilirsiniz, işinizde çok başarılı, iyi bir baba, eş olabilirsiniz, iyi bir arkadaş, dost olabilirsiniz, daha doğrusu farklı farklı meziyetleriniz olabilir. Ama bu olumlu melekelerin toplandığı bir insan olmak oldukça zordur. Böyle insanlarımız olmasına rağmen çevresi tarafından fark edilmeyebilir, es geçilebilir. Toplumda böylelerinin mutlaka bir eksikliği ya da zaaflardan dolayı eskilerin tabiri ile bir “amanı” bulunur.

İki gün önce geçirdiği kalp krizi sonucu genç yaşta aramızdan ayrılan Atilla kardeşimiz de işte böyle, yukarıda saydığımız melekeleri hakkıyla üstünde toplayan, özümseyen ve bunu yaşamına yansıtan ender, saygın ve en önemlisi “amanı” olmayan biriydi.

1977 Konya doğumlu Atilla Demirok; Konyaspor’da futbola başladı ve sırasıyla Telekomspor, Konya Kartalı, Sanayispor, Karapınar Belediyespor, Gençlerbirliği ve Başakspor’da uzun yıllar amatör olarak futbol oynadı. Faal futbolu bıraktıktan sonrada Konya Masterler Spor Kulübünde hobi amaçlıda olsa sahalardan kopamamış ve futbol oynamaya devam etmişti.

Atilla’nın eşi ve Melek gibi ismi ile kızından sonra tek aşkı futboldu. Faal futbolculuk dönemi maçlarında herkes yakından bilir ki oynadığı takımlarda kaptanlık pazubandı ister kolunda olsun ister olmasın tartışmasız doğal kaptan oydu. Heyecanlı ve çekişmeli maçlarda bile hakemlere sürekli yardımcı olur, onların rahat maç yönetmelerini sağlardı. Kendi takımındaki oyuncuları pozitif güç olarak destekleyerek cesaret verir ve oyunlarını geliştirmeleri anlamında, saha içindeki mücadelesi ve olumlu davranışları ile örnek bir tavır sergilerdi. Hatta rakip takımın oyuncuları ve kulübesi bile ona saygı duyar, sertlik ve tartışmalarda Ati’nin takımının oyuncularını ona şikayet ederlerdi.

Beden Eğitimi Spor Meslek Yüksekokulu mezunu olmasına ve 15 yıl faal futbol oynamasına rağmen meslek olarak sağlık sektörünü tercih etti, sporu tercih etmedi belkide ona göre şartlar oluşturamadık. Fakat o oynadığı bu uzun yıllar sürecince yüzlerce sporcuyu saha içi ve dışındaki davranışları ile öyle bir etkiledi ki o çocuklar ilerde hayata atıldıklarında eğitimci, spor yöneticisi, hakem, antrenör ya da herhangi bir meslek sahibi olduklarında bu vasıfları topluma yansıtmaları ile doğuracağı sonuçların faydası saymakla bitmez.

Beyefendi ve örnek kişiliği ile iz bırakan güzel insan Atilla kardeşimizin, genç yaşta ani vefatı başta ailesi olmak üzere dostlarını, iş ve spor camiasından arkadaşlarını hatta onu az tanıyanları bile üzdü. Dün cenazesinde elinde olsaydı böyle bir vürüs ortamında insanların kendisi için toplanmalarını istemez üzülürdü, mahcup olurdu ama takdiri ilahi ondan geldik ona döneceğiz.

İnsanlar çocuklarını elbette çok sever, üzerine titrer ama çok az insan çocuğuna şiir yazar. Bu bile Ati’yi farklı kılıyor hepimizden!
Canım kızım…
Gökkuşağı kadar güzel bulutlar kadar beyaz
Gözlerin nasıl masum ki bakamıyorum
Yüreğin öyle hafif ki öyle temiz ki
Dokunamıyorum…
Bana hiç kapanmasa gözlerin
Gözlerin hep içime doğsa hep elimde olsa ellerin
Canım Meleğim…

O amatör futbol ailemizin; büyükleri için Atilla, yaştaşları için Ati ve küçük kardeşleri içinde ağabey idi. Ruhu şad olsun.