“Ey oğullarım! Gidin Yûsuf’u ve kardeşini araştırın. Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. Çünkü kâfirler topluluğundan başkası Allah’ın rahmetinden ümidini kesmez.” (Yusuf Sûresi, 87)

Hepimiz için öyle bir an gelir ki kendimizi tükenmiş, bitmiş ve çaresiz hissederiz. Umudumuz tükenmiştir, elimizden hiçbir şey gelmiyordur, ümidimizi yitirmişizdir. Peki, bu durumda ne yapmamız gerekir?

***

Ümidini yitirmek tabiri aslında bizim anlayışımıza ters bir tabirdir. Çünkü bizlere büyüklerimiz “Allah’tan ümit kesilmez evlat!” diye öğretmişlerdir. İşte bunun dayanağı ise yukarıda zikretmiş olduğumuz Yusuf Suresi 87. Ayeti Kerimede vurgu yapılan “ Allah’ın rahmetinden kâfir topluluğundan başkası ümit kesmez.” düsturudur. Bizler biliriz ki her ne halde olursak olalım, daima Allah’a sığınır, O’na güvenir ve O’na teslim oluruz. Bu da bizim imanımızın bir gereği, neticesi ve Yüce Rabbimize olan tam teslimiyetimizin bir göstergesidir. Bu çizginin dışına çıkmak ise Allah muhafaza O’na isyana sebebiyet verecektir.

***

Bu yazımızda malumunuz olduğu üzere birçok yerde Allah’ın “Rahmet” sıfatı karşımıza çıkmaktadır. Burada Rahmet sıfatı : “Merhamet etmek, severek ve acıyarak korumak”, isim olarak ise “şefkat, merhamet” anlamına geldiğini görmekteyiz. Bu rahmet sıfatının tecellisi bizim için huzur kaynağı, sıkıntının sona erip huzura kavuşmanın adıdır. Düşündünüz mü hiç, gökyüzünde yağan yağmuru neden “rahmet” diye nitelendiririz? Çünkü o Rabbinin izni ile yeryüzündeki kurak toprağı serinletmiş, orada kupkuru bulunan tohumlara can vermiştir. İşte bu yağmur misali Rabbimizin engin rahmeti sayesinde bizler için sıkıntı ve eziyet gibi olan haller gün gelecek huzura ve sevince dönüşecektir. Bu duyguyu yitirir isek yaşama sevincimiz kaybolacak büyük bir acziyetin çemberinde sıkışıp kalacağız demektir. Hangi halde olursak olalım sığınacak limanımız bir ve tek olan Allah (cc) tır. Bize verilen tüm bu nimetleri veren de alan da O’dur. Ama bilene, ibret alana ve anlayana, değilse bizden alınan nimete nankörlük etmek olur. “Eğer insana tarafımızdan bir rahmet (nimet) tattırır da, sonra bunu ondan çekip alırsak, şüphesiz o ümitsiz ve nankör oluverir. (Hud,9)”

***

Mehmet Akif Ersoy bu yazımızın özetini “Gölgeler” şiirinde nakşetmiş ve son mısralarını da bizler için ibretlik sözleri ile bitirmiştir:

Allah’a dayan, sa’ye sarıl, hikmete râm ol...

Yol varsa budur, bilmiyorum başka çıkar yol.

***

Selam, dua ve muhabbetlerimle…